Σάββατο 24 Ιανουαρίου 2009



Ερχόταν συχνά κάποια ώρα της νύχτας που μηδενίζονταν οι αποστάσεις κι οι χρόνοι αγχωμένοι μετρούσαν ανάποδα. Γέμιζαν οι δρόμοι τραπουλόχαρτα απ’ τις χαμένες παρτίδες. Άλλα αυτά που θελήσαμε κι άλλα αυτά που καταφέραμε. Άντε να διαλέξεις τώρα που πρέπει να τραβήξεις φύλλο αλλιώς χάθηκες. Ενάντια σε κάθε μορφή ύπνου. Το μόνο που ευλογήθηκε ήταν η αμνησία κι αυτή ήταν που μισήσαμε περισσότερο αφού κι εμάς μας μίσησαν οι μνήμες. Καταλαγιάζει ο πόνος. Είναι οι νύχτες των ιδιωτικών ντετέκτιβ και οι νύχτες που πεθαίνουν οι ποιητές. Όσο υπάρχουν αυτές ,να μη φοβάσαι. Το φως θα κρύψει τους κινδύνους ή θα τους φανερώσει. Τιμής ένεκεν μιας κυριολεξίας, ανέπαφες, ανέγγιχτες οι ενοχές, δε μας πλησιάζουν ούτε οι επόπτες ούτε οι φύλακες. Χαμένοι είναι, σκέφτονται, τι να ασχοληθούμε.
(ε.σ.)
φωτο:Ειρήνη Σουργιαδάκη

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου