Πέμπτη 22 Απριλίου 2010

έχω μια λέξη


Έχω μια λέξη καρφωμένη στα χείλη μου και μια καταραμένη σιωπή στην καρδιά μου έχω έναν πόνο που επιστρέφει τα ξημερώματα και μου ζητάει πίσω όλες τις ευτυχισμένες μέρες μου έχω μια θλίψη μεθυσμένη να ξερνάει στα πεζοδρόμια καρφωμένα βλέμματα έχω ένα φυλακισμένο παράπονο να δίνει το ρυθμό σε αποσυντονισμένους λυγμούς έχω μια πρόστυχη αλήθεια να διαλύει τακτοποιημένες μνήμες στα ντουλάπια ένοχων ιστοριών έχω αναίμακτες φλυαρίες που γεμίζουν παράδοξα κενά έχω ένα γέρο στη γλώσσα μου να λέει όλα τα βρώμικα αστεία έχω ένα ζευγάρι φτερά στην ντουλάπα να ονειρεύονται τα μεγάλα ταξίδια έχω ένα βλέμμα ξεχειλισμένο από αλμύρα να δίνει γεύση σε ένδοξα ψέματα έχω ένα εισιτήριο στην τσέπη μου για να ακυρώνει τη μεγάλη φυγή έχω ένα μαχαίρι κάτω απ΄ το μαξιλάρι μου να πραγματοποιεί όλους τους φαντασιακούς φόνους έχω έναν εχθρό κολλημένο στο πίσω μέρος του μυαλού μου να απειλεί να διαλύσει την τάξη έχω έναν προδότη μέσα στο σπίτι μου που καταστρέφει τα οικογενειακά γεύματα έχω ένα δρόμο στο δρόμο μου να φτιάχνει νέους δρόμους έχω ένα κέρμα στο κεφάλι μου που πληρώνει τα διόδια στα σύνορα της λογικής έχω ένα πρόσωπο στον τοίχο μου να προσθέτει μορφασμούς στην δίνη των εποχών έχω ένα χάδι στα δάχτυλα μου να αναμένει ένα σώμα να λυτρωθεί έχω ένα χαμόγελο κρυμμένο στο πρόσωπο μου
για σένα
και μια λέξη να στην ψελλίσω όταν επιστρέψεις
από την απουσία.

α.κ.

Τετάρτη 14 Απριλίου 2010

Ανακοίνωση


Κι έτσι κατάλαβα
την αγωνία των ανθρώπων
να μάθουν το μέλλον τους.
Θα μείνω κάτω απ’ τις κουβέρτες
να περιμένω
τον επόμενο αιώνα

ε.σ.

Κυριακή 11 Απριλίου 2010


φωτό: Μαριάντζελα Χατζησταματίου


Φράση από το ημερολόγιο νεαρού άντρα.

«Πρώτη ημέρα του Νέου Έτους»


«Πώς να γλιτώσω από εμένα»;

α.κ.