Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010

Το αγόρι με τα μαγικά δάχτυλα


της Ειρήνης Σουργιαδάκη
Εικονογράφηση: Γιώργος Τσόπανος

Κάθεστε αναπαυτικά; Να σβήσουμε τα φώτα;
...Ο τελευταίος παρακαλώ να κλείσει και την πόρτα.
και να καθίσει. Τώρα δα, αρχίζει μια ιστορία
για ανθρώπους και για ξωτικά. Αν έχετε απορία
στο άψε σβήσε θα λυθεί μα κι αν την ξέρετε ήδη
ας απολαύσουμε μαζί το μαγικό ταξίδι,
πολύ μακριά πολύ παλιά στα βάθη και στα πλάτη
του χρόνου αυτού κι αυτής της γης, μα όχι σε παλάτι
ούτε και σε ανάκτορο ή σε σπίτι για σκύλο
δίπλα σε ένα ποταμό, μέσα σε έναν μύλο.
Μήλο όχι αυτό που τρώγεται, μα μύλο που γυρίζει
που αλέθει το σιτάρι μας και τα σακιά γεμίζει
με αλεύρι άσπρο κάτασπρο που ο φούρνος αγοράζει
και φτιάχνει ζυμωτό ψωμί και να ψηθεί το βάζει.
Μεταφερόμαστε λοιπόν πίσω μες στους αιώνες
τότε που δεν υπήρχανε του ρεύματος κολόνες,
τότε που ο κόσμος πίστευε ακόμα σε τελώνια
σε ξωτικά, νεράιδες κι αλλόκοτα δαιμόνια.

Έμμετρο παραμύθι για ενηλίκους,
που έχει τις ρίζες του σ’ έναν παραδοσιακό νορβηγικό μύθο.

ΣΕΛ: 48 / ISBN: 978-960-6738-53-3 / 6 €

ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΕΛΛΗΝΟΕΚΔΟΤΙΚΗ»

Πέμπτη 30 Δεκεμβρίου 2010

Δύο φιλοξενούμενες μαζί: Δέσποινα Γερασιμίδου- Βάλια Τσιριγώτη

Δέσποινα Γερασιμίδου
Το τελευταίο ποίημα της χρονιάς;


Άκουσε να δεις.
Να ακούσεις, να δεις, να πεις
και μετά να καταπιείς.
όλες τις λέξεις που άκουσες. μονορούφι.
για να τις ξεράσεις μετά στο επόμενο θύμα.
και να' ταν και κανένας μορφωμένος;
ούτε το σχολειό δεν είχε τελειώσει.

--
όταν καταπίνω λέξεις, φουσκώνει το στομάχι μου.
μία δυσφορία. και μετά το ακαταλόγιστο.
όχι που θα έφταιγα εγώ, που είν' τόσο βαριές οι λέξεις!

--
τι λες;
έχεις καμιά ωραία λέξη για σήμερα;
είμαι θεονήστικη, στο υπόσχομαι!
δε θα μου πέσουν βαριές.
λέγε.
-Ναβουχοδονόσορ

--
μερικές λέξεις είναι τόσο ψηλές
που δεν τις φτάνω.

--
εμένα μ' αρέσουν οι κοντές.
οι αμέτρητες λέξεις.

--
απ' αυτές που τάχα μ' μπορείς να βγάλεις
κάτι το υψηλό.

--
και μετά απ' αυτό το χωρίς νόημα μακρινάρι που σας έγραψα,
λέω να τις βάλω για ύπνο.
τις λέξεις.
τι νομίζετε; δε θέλουν κι αυτές ξεκούραση;

--
εγώ και οι λέξεις αυτού του ποιήματος
σας καληνυχτίζουμε και σας ευχόμαστε
μία χρονιά γεμάτη λέξεις!


artwork by Giorgos Tsopanos

Βάλια Τσιριγώτη
Πολιτισμική διαχείριση: ΧΩΡΙΣΜΟΣ


Aφού ξεκοκκαλίσαμε τις σάρκες μας
και μείναμε λειψοί
-κι αφού τα χαμε πια σκοτώσει όλα
και τι προσμέναμε δεν ξέραμε-
χύναμε κροκοδείλια δάκρυα
να ξεπλυθεί η μπανιέρα
μη δουν οι γείτονες τα αίματα.
Η μόνη προδοσία μας
η μυρουδιά των απολυμαντικών
στα βαθουλώματα που αφήνουν οι κυνόδοντες.
Ο μεγαλύτερος μας φόνος,
να πνίγουμε τα βράδια
τα πλαστικά παπάκια μας.

Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου 2010

Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2010

16 Δεκέμβρη 2010


Να βυθιστώ στην κυριολεξία της ύλης
Τα μέσα μεταφοράς απεργούν

α.κ.

Σήμερα


artwork by Giorgos Tsopanos


Σήμερα δεν υπάρχει πια τίποτα για να κρεμαστείς
Ούτε σκοινί ούτε δέντρο ούτε κολώνα του ρεύματος
Ούτε καν άνθρωπος
Σήμερα πέφτουν μόνο λίγες σταγόνες βροχής που τις μαζεύω για να στις χαρίσω όταν θα έρθεις
Έχουν μέσα τους κομμάτια από μάρμαρο, ένα παλιό ρούχο που δεν είναι δικό μου, νύχια, δόντια, μια τούφα άσπρα μαλλιά κι άλλα, φανταστικά πράγματα. Τις φυλάω προσεχτικά και στέκομαι εδώ για πάντα, για όσο χρειαστεί.
Θα κρατήσω την αναπνοή μου κι αυτές τις σταγόνες στα χέρια μου, κάποτε θα κρεμαστώ πάνω τους και θα σε περιμένω.
Δεν θα διψάσω ποτέ.

ε.σ.

Σάββατο 11 Δεκεμβρίου 2010

Φιλοξενούμενη: Βάλια Τσιριγώτη- "Νυκτόβιοι"

σπουδή πάνω στον ομώνυμο πίνακα του E.Hopper






Σου γράφω από μια διάσταση 30Χ60.
Μοιάζουμε με κεινη τη συλλογή πεταλούδων
στην άκρη του μπαρ.-Μια πινακίδα
το ονοματίζει ΚΑΖΑΜΠΛΑΝΚΑ.-
Ο αποστεωμένος μπάρμαν προσφέρει οινόπνευμα
και εμείς θυσιάζουμε τις γόπες μας στη λησμονιά.
Που και που μετράμε τα νομίσματα μας.
Μα δεν περισσεύει κανένα για ευχή.
Εσύ κάθε μεσάνυχτα ρωτάς
τι γίναν τα μάτια μας.
Ο άλλος ισιώνει τη γραβάτα,
ψελλίζει κάτι για ένα πόλεμο στους δρόμους.
Το ημερολόγιο γράφει 1942.
Κάθε που σωπαίνετε ξεκλέβω ένα σκοτεινό τετραγωνικό
και ροκανίζω με μανία τα ξύλινα θεμέλια.
Μα δεν προλαβαίνω ποτέ.
Πάντα ξυπνάς από τον κρότο του όπλου
στη χώρα που σε γέννησε.
Το ημερολόγιο γράφει 2000 και 11

Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 2010

Ο Νυκτόβιος


Edward Hopper- Nighthawks



Αυτός ο άνθρωπος διάλεξε ένα κανονικό ποτό
το παράγγειλε
το ήπιε πλήρωσε μ’ ένα ψεύτικο χαρτονόμισμα
ύστερα
μάζεψε τα παιχνίδια του
έβαλε τις πιτζάμες του
φίλησε τη μητέρα του και έπεσε για ύπνο
Λίγες ώρες μετά
ο μπάρμαν ήρθε στο σπίτι του
ξεκλείδωσε την πόρτα ή μπήκε από την κλειδαρότρυπα- δεν ξέρω
και στα κρυφά χώθηκε κάτω από το μαξιλάρι του
«Θα σε κεράσω και κάτι», του είπε.

ε.σ.