Τρίτη 22 Μαρτίου 2011

Εκτός σεζόν


sketch by Giorgos Tsopanos


Το χτες αμέτρητο

Αμετακίνητο

Η αγωνία προσγειώνεται

με θόρυβο

δίπλα στο κρεβάτι

Πετάω το κλειδί απ’ το παράθυρο

Κανείς δεν είναι τόσο μόνος

όσο εκείνος που περιμένει.


ε.σ.

Τετάρτη 16 Μαρτίου 2011

Σε μισώ



Ω, μνήμη που θανατηφόρα ασθενείς πάνω στο χιόνι σε μισώ, επιστροφές χημείας, πράσινο, πορτοκαλί, κίτρινό, λευκό κατάλευκο χρώμα της ακροβασίας σε μισώ, νύχτα που ξυπνάς τον ύπνο μου σε μισώ, βλέμμα που δεν χαϊδεύεις μόνο καρφώνεις το χρόνο στους τοίχους μου σε μισώ, μουδιασμένο σώμα που τρέμεις στον ουρανό σε μισώ, χάδι μητρικό σε άνυδρο μάγουλο σε μισώ, χρόνε που κυλάς δρεπανηφόρος στις φλέβες μου σε μισώ, καπνέ που θολώνεις τα σπλάχνα μου σε μισώ, διαδρομή παράφορη πάνω στο μαύρο σε μισώ, σώμα ακρωτηριασμένο από τις απουσίες σε μισώ, καρδιά τσακισμένη από τις επιταχύνσεις σε μισώ, σώμα σκασμένο από τις πυρηνικές εκρήξεις των ονειρώξεων σε μισώ, πληγή πυώδης που τρέχει στην κατηφόρα των πένθιμων εποχών σε μισώ, λέξη αραχνιασμένη στο στόμα των αντεστραμμένων φλυαριών σε μισώ, ήττα που σπέρνεις μουχλιασμένη σοδειά σε μισώ, αποδεκατισμένο τοπίο του ανόσιου μυαλού σε μισώ, σε μισώ πέρα από τα έσχατα σύνορα του μίσους με την αιχμηρότητα των τελεσίδικων αποφάνσεων της λήξης. Να ξέρεις όμως. Το μίσος μου το λατρεύω με ολόκληρη τη λατρεία της αναίσχυντης πίστης των απελπισμένων.

α.κ.

Τρίτη 8 Μαρτίου 2011

Αύριο


artwork by Giorgos Tsopanos

Η επόμενη μέρα είναι μια σβούρα, κλείνει την πόρτα πίσω της, γυρίζει και μου λέει για κάποιον που πέθανε χωρίς να είναι εκεί. Αλήθεια δεν ήξερα. Δεν άνθισε τίποτα μετά από κείνες τις λέξεις του χειμώνα που έπεφταν σαν μικρά παιδιά απ' τα παράθυρα και γίνονταν πυροτεχνήμτα. Στον καθρέφτη δεν είναι πια κανείς, αναγκάζομαι να τρυπήσω τον τοίχο για να δω κάποιον. Ύστερα του λέω κάπως να συμμαζέψει όλο αυτό το χάλι, χάρηκα που σε είδα. Κι εγώ, μου απαντάει, και το ψέμα του ξαναχτίζει όλους τους τοίχους. Θα επιστρέψω στη γη, θα μπω για πάντα μέσα σ' εκείνη την επόμενη μέρα που στροβιλίζεται μανιωδώς κάτω από τα πόδια μου.
Το χτες μας τελείωσε ταπεινωμένο.

ε.σ.

Παρασκευή 4 Μαρτίου 2011

Μισοί άνθρωποι


artwork by Giorgos Tsopanos

Είδα ότι περπατούσα για μέρες νηστική και γεμάτη βρωμιά με άλλα ανήσυχα πόδια. Έφτασα στην απέραντη μητρόπολη εξουθενωμένη, έτοιμη να καταρρεύσω. Στοιβάχτηκα νύχτα, κάτω από μια γέφυρα, μέσα σε κουβέρτες να κοιμηθώ. Κρύωνα. Τα περισσότερα σώματα δίπλα μου ήταν ακρωτηριασμένα. Να μείνουν, να δουν όλο το κακό. Μισοί άνθρωποι με ολόκληρα όνειρα, γίνεται; Δε γίνεται. Γι ΄ αυτό κοιμόμασταν με το ένα μάτι ορθάνοιχτο. Να ονειρεύεται το ένα μάτι και το άλλο μάτι να σκάβει το λάκκο, για να θάψει μόλις ξημερώσει, το όνειρο εκείνων που τις νύχτες ζούσαν κάπου αλλού.
α.κ.