Μια παράξενη κατάρα.

Και θα μ΄απαρνιέσαι εμένα πάλι και πάλι εμένα τον πρώτο έρωτα θα τον απαρνιέσαι ξανά και ξανά και οι δείκτες του ρολογιού να γυρίζουν εγώ να βουτάω μέσα στο χρόνο έξω από το χρόνο μέσα στο σώμα έξω από το σώμα και θα με παρακαλάς να μείνω και εγώ θα φεύγω θα έχω ήδη φύγει. Στην αρχή ένα βλέμμα έπειτα απόφαση στη συνέχεια βήμα κι άλλο βήμα και το βήμα να στρέφεται αλλού, αντίθετα να ξεμακραίνει και ότι ειπώθηκε να ξεθωριάζει και να γίνεται ένας ήχος υπόκωφος στο πίσω μέρος του μυαλού, να κρύβεται απ΄αυτή τη νέα επιθυμία αυτού του άλλου σώματος για το αλλού και θα με επιθυμείς αλλά δε θα είμαι πια εκεί και οι δείκτες του ρολογιού να γυρίζουν εγώ να βουτάω μέσα στο χρόνο έξω από το χρόνο μέσα στο σώμα έξω από το σώμα και θα προσπαθείς να θυμηθείς με λύσσα τη μυρωδιά μου και θα την αναζητάς σε όλα τα σώματα και θα λαχταράς να βουτήξεις στο βλέμμα μου τη ματιά σου αλλά εγώ θα ταξιδεύω τα μάτια μου σε νέα τοπία και σε μια οικεία γεύση θα θυμάσαι τη γεύση των φιλιών μου χωρίς τα φιλιά μου χωρίς εγώ να είμαι, η γεύση της απουσίας μου στο στόμα σου και οι δείκτες του ρολογιού να γυρίζουν εγώ να βουτάω μέσα στο χρόνο έξω από το χρόνο μέσα στο σώμα έξω από το σώμα και τα χέρια σου θα μουδιάζουν χωρίς να χαϊδεύεις τα μαλλιά μου, χωρίς το σώμα μου να αγγίζεις…Και θα ακούς άπειρους ήχους κάθε μέρα. Το τηλέφωνο, αυτοκίνητα, μουσικές. Όχι εμένα όμως. Όχι τη φωνή μου. Εγώ εκεί. Όχι πια. Σ΄έχει στοιχειώσει μια παράξενη κατάρα. Η κατάρα των πέντε αισθήσεων. Καταραμένη η απουσία μου!

α.κ.