Τετάρτη 16 Μαρτίου 2011

Σε μισώ



Ω, μνήμη που θανατηφόρα ασθενείς πάνω στο χιόνι σε μισώ, επιστροφές χημείας, πράσινο, πορτοκαλί, κίτρινό, λευκό κατάλευκο χρώμα της ακροβασίας σε μισώ, νύχτα που ξυπνάς τον ύπνο μου σε μισώ, βλέμμα που δεν χαϊδεύεις μόνο καρφώνεις το χρόνο στους τοίχους μου σε μισώ, μουδιασμένο σώμα που τρέμεις στον ουρανό σε μισώ, χάδι μητρικό σε άνυδρο μάγουλο σε μισώ, χρόνε που κυλάς δρεπανηφόρος στις φλέβες μου σε μισώ, καπνέ που θολώνεις τα σπλάχνα μου σε μισώ, διαδρομή παράφορη πάνω στο μαύρο σε μισώ, σώμα ακρωτηριασμένο από τις απουσίες σε μισώ, καρδιά τσακισμένη από τις επιταχύνσεις σε μισώ, σώμα σκασμένο από τις πυρηνικές εκρήξεις των ονειρώξεων σε μισώ, πληγή πυώδης που τρέχει στην κατηφόρα των πένθιμων εποχών σε μισώ, λέξη αραχνιασμένη στο στόμα των αντεστραμμένων φλυαριών σε μισώ, ήττα που σπέρνεις μουχλιασμένη σοδειά σε μισώ, αποδεκατισμένο τοπίο του ανόσιου μυαλού σε μισώ, σε μισώ πέρα από τα έσχατα σύνορα του μίσους με την αιχμηρότητα των τελεσίδικων αποφάνσεων της λήξης. Να ξέρεις όμως. Το μίσος μου το λατρεύω με ολόκληρη τη λατρεία της αναίσχυντης πίστης των απελπισμένων.

α.κ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου