tag:blogger.com,1999:blog-90230746554658661872024-03-05T11:37:31.497+02:00poetry in motionΑθανασία Κρατημένου- Ειρήνη ΣουργιαδάκηEirini Sourgiadakihttp://www.blogger.com/profile/00885473413287060728noreply@blogger.comBlogger145125tag:blogger.com,1999:blog-9023074655465866187.post-53535961640978517042012-12-22T15:23:00.004+02:002012-12-22T15:24:16.154+02:00Φωτογραφία <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<object class="BLOGGER-youtube-video" classid="clsid:D27CDB6E-AE6D-11cf-96B8-444553540000" codebase="http://download.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=6,0,40,0" data-thumbnail-src="http://2.gvt0.com/vi/1WXMp5BHZ_o/0.jpg" height="266" width="320"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/1WXMp5BHZ_o&fs=1&source=uds" /><param name="bgcolor" value="#FFFFFF" /><param name="allowFullScreen" value="true" /><embed width="320" height="266" src="http://www.youtube.com/v/1WXMp5BHZ_o&fs=1&source=uds" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true"></embed></object></div>
<br />
<div class="yiv2138674651MsoNormal" id="yui_3_7_2_1_1356182447551_2104" style="font-family: 'times new roman', 'new york', times, serif; font-size: 16px; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
</div>
<div class="yiv2138674651MsoNormal" id="yui_3_7_2_1_1356182447551_2095" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<div style="font-family: 'times new roman', 'new york', times, serif; font-size: 16px;">
<span id="yui_3_7_2_1_1356182447551_2094" style="font-family: Garamond; font-size: 14pt;">Κάποτε βγήκα έξω στο δρόμο, με τη χαρά ενός παιδιού που θέλει να παίξει με το καινούργιο του παιχνίδι, επιθυμώντας να καταγράψω ό, τι θα συναντούσα μπροστά μου. Τότε, αποφάσισα να τραβήξω με τη φωτογραφική μηχανή μου την ασχήμια, τη θλίψη και τον πόνο μέσα σε μια πόλη γεμάτη ανθρώπους που κινούνται διαρκώς. Στο δρόμο είδα παιδιά και αθίγγανους να παίζουν το ρυθμό και τη μελωδία μέσα σ΄ ένα αγουροξυπνημένο λεωφορείο. Σταμάτησα κι έκανα κλικ στα κουρελιασμένα ρούχα τους. Μπήκα στο τρένο. Ένα ακρωτηριασμένο σώμα εξέθετε την απώλεια του, επιθυμώντας να γεμίσει με κέρματα το παλιωμένο του καπέλο. Ξανά κλικ. Κατέβηκα. Βγαίνοντας, μια τυφλή γυναίκα, κοιτώντας το σκοτάδι, μου ζήτησε έλεος. Σταμάτησα πάλι, τρώγοντας με μηχανική βουλιμία την σκοτεινή της όψη. Συνέχισα να ψάχνω τον πόνο. Σταμάτησα ξανά μπροστά σ΄ έναν απλό ζητιάνο μεγάλης ηλικίας. Ζητούσε κάτι να κουδουνίσει το χάρτινο κουτί του. Δεν προσέφερε τίποτα στο κοινό του. Μόνο τη μοναχική του ύπαρξη. Τις μνήμες που βάρυναν τους ώμους του, τα χρόνια που χαράκωσαν το πρόσωπο του. Του ζήτησα να του βγάλω μια φωτογραφία. Δάκρυσε. Δεν κατάλαβα. Άρχισε να κλαίει με λυγμούς, ψιθυρίζοντας πάλι και πάλι <i>«Δε φοράω τα καλά μου ρούχα», «Δε φοράω τα καλά μου ρούχα», «Δε φοράω τα καλά μου ρούχα». </i>Πάγωσα. Στήλη άλατος. Κι εγώ εικόνα. Φτηνή όμως, τόσο φτηνή. Ακινητοποιημένος ο τρόμος και γύμνια. Συνήλθα λίγο και έφυγα τρέχοντας σχεδόν, προς μια τυχαία κατεύθυνση της στιγμής. Μέσα στο μυαλό μου στριφογύριζαν τα λόγια του. Η αξιοπρέπεια του με ξεγύμνωσε μπροστά στην ανήθικη επιθυμία μου να ακινητοποιήσω το ξένο μου. Για μένα η εικόνα αυτών των ανθρώπων είναι γοητευτική. Για εκείνους η καθημερινότητα τους. Δεν είναι απλά ένα ρούχο ο πόνος. Είναι μέσα βαθιά χωμένος στους νευρώνες τους. <span id="yui_3_7_2_1_1356182447551_2101"><span id="yui_3_7_2_1_1356182447551_2100">Πόσο ντράπηκα θεέ μου. Πόσο ντράπηκα</span></span>...</span></div>
<div style="font-family: 'times new roman', 'new york', times, serif; font-size: 16px;">
<span style="font-family: Garamond; font-size: 14pt;"><br /></span></div>
<span style="font-family: Garamond;"><span style="font-size: 19px;">α.κ.</span></span></div>
</div>
Eirini Sourgiadakihttp://www.blogger.com/profile/00885473413287060728noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9023074655465866187.post-35034292049199806632012-08-05T17:40:00.000+03:002012-08-05T18:07:08.075+03:00Μπλού Σταρ: ΑΜΟΡΓΟΣ *<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h2 class="pos-subtitle">
<div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="font-weight: normal; text-align: right;">
<span style="font-size: small;"><i>«Η θερμική διαστολή είναι το φαινόμενο κατά το οποίο αυξάνονται
οι διαστάσεις ενός σώματος καθώς αυξάνεται η θερμοκρασία του. Λόγω της
θερμοκρασίας τα άτομα επιταχύνονται και απομακρύνονται».</i></span><br />
<br />
</div>
<div style="font-weight: normal; text-align: right;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8K9peVrvuQkUe6UUEfHAk7rsqNKOEAiIb31SNwgNpqEKmJhhSZvaduMSuAP-QxKjf0t4vMuCiRjMsLiNlooZCgb1Yv6KQKbsGSML6zRprjWIxLzCRXXA5SQHxjPxDhnY3egtsnNvO9M8/s1600/2011-11-07+16.43.32.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8K9peVrvuQkUe6UUEfHAk7rsqNKOEAiIb31SNwgNpqEKmJhhSZvaduMSuAP-QxKjf0t4vMuCiRjMsLiNlooZCgb1Yv6KQKbsGSML6zRprjWIxLzCRXXA5SQHxjPxDhnY3egtsnNvO9M8/s400/2011-11-07+16.43.32.jpg" width="400" /></a></div>
<br /></div>
</div>
</h2>
<div class="floatbox">
<div class="pos-content">
<div class="element element-textarea first last">
<div>
Το καλοκαίρι αγαπά τα ψέματα. Οταν έρχεται ο Αύγουστος όλα
αλλάζουν θέση. Αλλάζουν το χώρο που καταλαμβάνουν στο σύμπαν, διεκδικούν
λίγο περισσότερο. Διαστέλλονται, ακολουθούν τους νόμους της φυσικής.
Οταν έρχεται ο Αύγουστος όλα μεγαλώνουν, απλώνονται. Οι μέρες, οι
επιθυμίες, τα ξύλα του παρκέ, οι βόλτες, οι αναβολές, τα όνειρα, οι
κρίσεις νοσταλγίας. Οι αποστάσεις ανάμεσά μας. Τα πλοία γίνονται
θεόρατα, τα νησιά χώρες ολόκληρες, οι κόλποι γίνονται ωκεανοί, τα κόλπα
ιδιοφυή. Ολα τα σχέδια βέβαια γίνονται στην άμμο. Φροντίζεις όμως να
είναι τόσο μεγάλα, ώστε να σε εντοπίσει ένα ελικόπτερο που θα πετάξει
από πάνω σου αν ναυαγήσεις μόνος, μόνος επιζών ολομόναχος σε μια πλαζ
γεμάτη σεζλόνγκ και ψάθες και φωνές και καφέδες σε πλαστικό που έχουν
βράσει απ’ τον ήλιο. Αποκλείεται να ήσουν εσύ. Αποκλείεται να ήσουν
εκεί. Εκεί δεν φυτρώνουν μεγάλες επιθυμίες, εκεί φυτρώνουν μόνο λίγες
ώρες ολοστρόγγυλες που μέσα τους δεν έχουν τίποτα. Το ξέρω, γιατί τις
έχω δει να σκάνε όταν φουσκώνουν. Τίποτα, είναι κενές.<br />
Τρέφονται παρασιτικά από τα αρμυρίκια, ζουν μόνο από το «ακριβώς» στο
«ακριβώς», ούτε λεπτό παραπάνω. Οταν έρχεται ο Αύγουστος, μόνο τα
σπίτια και οι ζωές μικραίνουν. Αλλά το καλοκαίρι τα αγαπά τα ψέματα. Να
φυλάγεσαι. Ο μόνος έρημος τόπος αυτή την εποχή του χρόνου είναι το σπίτι
σου. Αυτή είναι η άγονη γραμμή. Γιατί σου λείπει ένας ουρανός χωρίς
τέλος κι ένα καφενείο με ανοιχτοπράσινες καρέκλες, σου λείπει μια
καλημέρα αγουροξυπνημένη που φτάνει μέχρι το παγωμένο νερό, μια θέα που
κάθε μέρα αλλάζει, μετακινείται, ένας ορίζοντας που κάθε μέρα μεγαλώνει.
Διαστέλλεται από τη ζέστη του Αυγούστου, από τη ζέστη του μυαλού σου.<br />
Μια βόλτα για παγωτό στις τρεις τα ξημερώματα, ένα φιλί που θα ’θελες
να έχει άλλο φόντο, μια συζήτηση που ξεκινάει με δροσερό αλκοόλ και
τελειώνει με την πιο υπέροχη σιωπή. Τα τραγούδια που σε κάνουν να
νομίζεις πως ζεις πάντα το ίδιο καλοκαίρι και αυτά τα ίδια που σου
θυμίζουν όλα όσα έφυγαν ανεπιστρεπτί. Τα φαντάσματά τους επιστρέφουν για
πάντα μεταλλαγμένα, καταδικασμένα πνεύματα που δεν ελευθερώνονται ποτέ
απ’ τα επίγεια κι όλο ξαναγυρίζουν. Για να βρουν τι; Αστέρια που έλαμψαν
κάποτε, αλλά δεν θέλουν εξηγήσεις, λέιζερ φεγγάρια πάνω σε ελάχιστους
κυματισμούς και η αίσθηση ότι επιπλέεις αιώνια σ’ ένα τεράστιο γαλάζιο
φρουί ζελέ. Δεν θα βουλιάξεις ποτέ, εγώ είμαι εδώ.<br />
Τελευταία στιγμή λες, δεν πειράζει, θα το χάσω το πλοίο, θα πάρω το
επόμενο. Το εισιτήριο το ξεχνάς στο πάτωμα ενός μικρού δωματίου ή πάνω
σ’ ένα μπλε τραπεζάκι, τι σημασία έχει; Το πλοίο έφυγε. Αφήνεις έτσι να
φύγει και το επόμενο. Και το επόμενο. Ξαφνικά όλα τα πλοία έγιναν τόσο
ασήμαντα, τόσο μικρά, οι νόμοι της φυσικής αντιστράφηκαν, τους νίκησες
κάτω από έναν αλλιώτικο πυρωμένο Αύγουστο. Κι οι μέρες μικραίνουν. Οι
νύχτες το ίδιο. Μόνο η καρδιά σου συνεχίζει να διαστέλλεται, θέλει να
μεγαλώσει κι άλλο, να πιάσει όλο σου το σώμα, όλο σου τον κόσμο. Δεν
έχεις άλλον τρόπο, δεν έχεις άλλο εισιτήριο. Επινοείς ακυρωμένα
δρομολόγια, σηκώνεις με το μυαλό σου πολλά μποφόρ, πώς να φύγεις;<br />
Γιατί να φύγεις; Να μείνεις για πάντα εδώ και να ’ναι πάντα
καλοκαίρι. Να πεθάνουμε στα γέλια με την πρώτη βροχή, να πεθάνουμε στο
κλάμα με τον τελευταίο αποχαιρετισμό του τελευταίου φίλου. Να φυσάει. Να
’μαστε αγκαλιά κι ας φυσάει. Τα χωριά να ’ναι άδεια, το κρύο αλλιώτικο,
καθαρό, πάλι να το χάσεις το πλοίο. Ο χειμώνας να είναι πραγματικός, να
είναι αυτή η διαφορά του με το καλοκαίρι. Γιατί το χειμώνα τα χέρια
μπλέκονται στ’ αλήθεια.<br />
Το πρωί ξυπνάς απ’ το όνειρο, τα σεντόνια τσαλακωμένα, η ζέστη ακόμα
παρούσα, το εισιτήριο ανέκδοτο. Να μην πας πουθενά. Να μην πιστέψεις
πάλι όλα αυτά τα ψέματα του Αυγούστου. Υπομονή, θα έρθει ο Σεπτέμβρης
και όλα θα ξαναγίνουν φυσιολογικά. Κοιμήσου ξανά, ησύχασε. Κοιμήσου
ξανά, ξέχνα. Θα σου πάρω μια κρίση πανικού να σου κρατάει συντροφιά κάθε
μέρα στις πεντέμισι και μουσικές και κάτι άλλα λόγια και κάτι άλλα ποτά
και κάτι σκέψεις τρομαχτικές, ανεξέλεγκτες. Διεσταλμένες, σαν τις
επιθυμίες του Αυγούστου, απ’ το ίδιο υλικό φτιαγμένες. Θα σου πάρω και
πεταλούδες να τις κλείσεις όπου θες, θα σου πάρω ένα κουτί, ένα κλουβί ή
θα σου επιστρέψω το σώμα που δανείστηκα, το στομάχι σου ή την καρδιά
σου που τόσο είχε μεγαλώσει, και θα είναι σπάνιες πολύ οι πεταλούδες
αυτές, πολύχρωμες, εξωτικές, δηλητηριώδεις.<br />
Ισως κάπου στις Κυκλάδες ένα πλάσμα φανταστικό με μορφή απροσδιόριστη
να περιμένει σ’ ένα λιμάνι σκοτεινό να σε μαγέψει με χίλιες μουσικές
και χίλια ξόρκια. Μόνο το φανάρι θα αναβοσβήνει. Να μη φοβηθείς να
κατέβεις. Να κατέβεις ένα καλοκαίρι γεμάτο ψέματα, έναν Αύγουστο που όλα
τα παραμύθια θα έχουν διασταλεί απ’ τη ζέστη, να κατέβεις μια νύχτα που
οι σκέψεις θα έχουν μεγαλώσει τρομαχτικά, δεν θα τις παίρνει πια η
θάλασσα ή θα έχουν γίνει ξέρες. Θα βρεθούμε εκεί.<br />
<br />
ε.σ.</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
<i>*δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στην εφημερίδα <a href="http://www.metropolispress.gr/thema/item/%CE%B1%CE%BC%CE%BF%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%83" target="_blank">Metropolis</a>, τ.996, 27/7/2012</i></div>
Eirini Sourgiadakihttp://www.blogger.com/profile/00885473413287060728noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9023074655465866187.post-14852453597479028902012-06-19T03:03:00.005+03:002012-06-22T17:55:19.842+03:00Λίγο μπλε.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjViVKleWrVLPjbPZrwC1iWzzj7_sUiQLu1DEn2rAd_gbPzGBaomTuUJGST-SaVTS0PBbqZB7knTC23fYRghYE9RZb6dIOof0IsSkkxYhqBieVKl0-vd4k5sylBKPEa3wAAnu_yYWEVRLw/s1600/2012-04-01+05.29.08.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjViVKleWrVLPjbPZrwC1iWzzj7_sUiQLu1DEn2rAd_gbPzGBaomTuUJGST-SaVTS0PBbqZB7knTC23fYRghYE9RZb6dIOof0IsSkkxYhqBieVKl0-vd4k5sylBKPEa3wAAnu_yYWEVRLw/s400/2012-04-01+05.29.08.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
Υπάρχει μια στιγμή που δεν ξεκολλάει ποτέ από πάνω μας. Είναι αυτή που νόμιζες. Ένας άγνωστος την παίρνει και την τσαλακώνει, την πατάει με ευχαρίστηση. Κλάματα. Είπες λυπήθηκες, δεν ηταν παρά ένα λάθος του, δεν ήξερε. Κάνουμε βόλτες πάνω από πτώματα, γελάς, είμαστε εδώ, κοίτα λες, αναπνέω. Ούτ' εγώ πατάω στη γη αυτό το απόγευμα. Aναπνέω. Περιφέρομαι μακριά από όλα τα πράγματα, τίποτα δεν υπάρχει άλλο, μόνο εσύ και αγάπη. Ήταν ένα λάθος του, τελείωσε, λες, ας το ξεχάσουμε.<br />
<br />
Στο επόμενο φανάρι ο άγνωστος στέκεται, κοιτάζει ίσια προς τη φορά των αυτοκινήτων. Ώσπου να γίνει πράσινο γυρίζει να δούμε το πρόσωπό του.<br />
Δε θέλω να σε ξέρω.<br />
<br />
ε.σ. </div>Eirini Sourgiadakihttp://www.blogger.com/profile/00885473413287060728noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-9023074655465866187.post-38865158324643698662012-05-31T18:12:00.001+03:002012-05-31T18:16:46.919+03:00Πρόσκληση.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpOnXr_9e50poFMW384jc8ONCvm51lZ2tawT4WwHwJbuDx36R7mshprvjIgvvzVrhWfMrZkD8tIVjVnyO_oFtHcIJzRp_8DklQbqfZkOFOOpV0688La62oFoBeECpNxZW6jb_SxlYNjxs/s1600/tsop.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpOnXr_9e50poFMW384jc8ONCvm51lZ2tawT4WwHwJbuDx36R7mshprvjIgvvzVrhWfMrZkD8tIVjVnyO_oFtHcIJzRp_8DklQbqfZkOFOOpV0688La62oFoBeECpNxZW6jb_SxlYNjxs/s320/tsop.jpg" width="229" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
artwork by Giorgos Tsopanos </div>
<br />
<br />
Μετακόμισα σε μία πόλη που δεν μπορεί να την επισκεφθεί κανείς. Κάθε πρωί πηγαίνω στο σταθμό των τραίνων και αγοράζω όλα τα εισιτήρια πριν με προλάβει κανένας άλλος. Τα φυλάω σ' ένα μέρος μυστικό. Μη ρωτήσετε τίποτα άλλο. Όλος ο αφρός έγινε βία και έφτασε στα πιο απίθανα μέρη. Στις γωνίες ένας ήλιος που φοβάται να φανερωθεί, εσύ ακόμα τίποτα · ούτε να μιλήσεις ούτε να φωνάξεις ούτε να κάνεις πως γελάς. Ουτε στα ψέματα. Κάποιος τριγυρνάει με ένα πηρούνι στην τσέπη, ενθύμιο είπε απ' τον πόλεμο. Κι όλα γυρίζουν σαν ένα κουβάρι γύρω από στολισμένα παιδάκια ανύπαρκτα μέσα σε τρύπες στο χώμα. Τα θεμέλια τρίζουν, έλιωσαν, τα σκουλήκια πανηγυρίζουν, εσύ ακόμα τίποτα. Μια τεράστια ιδέα ήρθε και προσγειώθηκε στο κεφάλι μου, πεθαίνω απ' το βάρος της. Πεθαίνω από αδιαφορία, το τηλέφωνο χτυπάει ασταμάτητα, δεν απαντάω, δεν είσαι εσύ. Εσύ ακόμα τίποτα.<br />
<br />
ε.σ.</div>Eirini Sourgiadakihttp://www.blogger.com/profile/00885473413287060728noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-9023074655465866187.post-75716020706471232782012-04-18T03:28:00.000+03:002012-04-18T03:30:00.394+03:00χωρίς κανένα άλλο χρώμα στην αρχή<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhU84ByZA1tnO0mAgRA-gJhXFmIg1Kh8cQxuEkNvAtex01yDyJ9wEQrNAxx7vyBtG8rmNuhJmpHR-3islPHiqSGUPFe0oQHA37JpyPCP1Ie5uf33ZT638LawEuEJzIlItwKheNmUVCz0H0/s1600/%25CE%25B2%25CF%2581%25CE%25B5%25CF%2582+%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhU84ByZA1tnO0mAgRA-gJhXFmIg1Kh8cQxuEkNvAtex01yDyJ9wEQrNAxx7vyBtG8rmNuhJmpHR-3islPHiqSGUPFe0oQHA37JpyPCP1Ie5uf33ZT638LawEuEJzIlItwKheNmUVCz0H0/s320/%25CE%25B2%25CF%2581%25CE%25B5%25CF%2582+%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2582.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Αν αφήσω τις εμμονές μου ελεύθερες θα με κατασπαράξουν. Μπορεί να το κάνω μια μέρα που θα θέλω να εξαφανιστώ χωρίς ν' αφήσω ίχνη. Προς το παρόν κυκλοφορώ μ' αυτό το άχρωμο ρούχο και δε φαίνομαι. Αυτές είναι κρυμμένες στη βαλίτσα, δεν τις αφήνω να βγουν ούτε για να ανεπνεύσουν. Φοβάμαι τον έλεγχο στο αεροδρόμιο, τον αέρα όταν φυσάει δυνατά και είμαι κρεμασμένη απ' το δέντρο, τη μοναξιά και πως δε θα ρθεις. Αυτά. Τέσσερα πράγματα φοβάμαι. Τα έχω σημειωμένα σ' ένα χαρτί στην τσέπη του ρούχου για να τα θυμάμαι. Αν κάποτε βρω κάτι χρωματιστό για να φοράω θα πάω εκεί που βγάζουν τα εισιτήρια και θα σε περιμένω μέχρι να 'ρθεις ή να περάσεις απ' έξω τυχαία. Το εισιτήριο μου θα το βάλω στην τσέπη του χρωματιστού ρούχου, ακόμα κι αν εσύ δεν έρθεις ποτέ. Θα γράψω πάνω του τέσσερα πράγματα που φοβάμαι πολύ κι έτσι θα 'ναι σα να μην έφυγα. Μπορεί κιόλας να σε αφήσω να με βοηθήσεις με τη βαλίτσα. Σ' ευχαριστώ.<br />
<br />
<br />
ε.σ.</div>Eirini Sourgiadakihttp://www.blogger.com/profile/00885473413287060728noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-9023074655465866187.post-39913484976893103982012-04-09T01:09:00.002+03:002012-04-09T01:09:24.069+03:00Κόκκοι Καφέ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div>
<!--[if gte mso 9]><xml>
<o:OfficeDocumentSettings>
<o:RelyOnVML/>
<o:AllowPNG/>
</o:OfficeDocumentSettings>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;}
</style>
<![endif]-->
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<object width="320" height="266" class="BLOGGER-youtube-video" classid="clsid:D27CDB6E-AE6D-11cf-96B8-444553540000" codebase="http://download.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=6,0,40,0" data-thumbnail-src="http://3.gvt0.com/vi/Uwfsh_Tqp3s/0.jpg"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/Uwfsh_Tqp3s&fs=1&source=uds" />
<param name="bgcolor" value="#FFFFFF" />
<embed width="320" height="266" src="http://www.youtube.com/v/Uwfsh_Tqp3s&fs=1&source=uds" type="application/x-shockwave-flash"></embed></object></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
Παραγγέλνεις τον καφέ σου και κοιτάς την ώρα</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
Τίποτα ως τώρα </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
Δεν σου έχω πει </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
Ο καφές σου έχει έρθει κι άναψες τσιγάρο</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
θέλω να σε πάρω</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
Να φύγουμε μαζί</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
Κόκκοι καφέ</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
πρωινό καβουρδισμένο</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
μεσημέρι μεθυσμένο</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
κόκκοι καφέ</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
πάντα θα σε περιμένω</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
Πίνεις μια γουλιά, κάθεσαι σταυροπόδι, </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
κουνάς το ένα πόδι</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
κάπως νευρικά</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
Κάποιον περιμένεις, </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
Για χάρη του ανασαίνεις</div>
<div style="text-align: center;">
Ανοίγει η πόρτα, μένεις</div>
<div style="text-align: center;">
Δεν είναι αυτός ξανά</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
Κόκκοι καφέ</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
πρωινό καβουρδισμένο</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
μεσημέρι μεθυσμένο</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
κόκκοι καφέ</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
πάντα θα σε περιμένω</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
Μα ακόμα κι αν δεν έρθει ποτέ ξανά εκείνος</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
Και πεις πως είναι κτήνος</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
Και δεν έχει καρδιά</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
Εγώ θα σε κοιτάω να πίνεις τον καφέ σου</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
Να γλείφεις τις πληγές σου</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
Εδώ, παντοτινά.</div>
</div>Eirini Sourgiadakihttp://www.blogger.com/profile/00885473413287060728noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9023074655465866187.post-31880392649052386822012-02-29T04:00:00.000+02:002012-02-29T04:00:39.276+02:00Τόσο δα.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhS-o8oXK-TwnAZiBqtVrNCUvEt2Qq296ozHgSNrpRjtmAwCCFbzhDrTnW_KCYmnKWqeN_51d5PcSP4Yz-heJ9fB4GSrbkCnZYZTbwPF50oMWVvnrLLJwbwXK99ntB7c1lK3BZmcSIsUWc/s1600/DSC00008+%282%29.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhS-o8oXK-TwnAZiBqtVrNCUvEt2Qq296ozHgSNrpRjtmAwCCFbzhDrTnW_KCYmnKWqeN_51d5PcSP4Yz-heJ9fB4GSrbkCnZYZTbwPF50oMWVvnrLLJwbwXK99ntB7c1lK3BZmcSIsUWc/s320/DSC00008+%282%29.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Γέμισα το παρόν ανείπωτους μήνες πίσω απ΄ τη λέξη που δεν ειπώθηκε και εκείνη την αναμονή γεμάτη νευρικό γέλιο πρόστυχο πάνω στο τραπέζι να ξαποσταίνει ανεπίστρεπτα όνειρα και φιλιά και έπειτα έφυγα για πάντα και άφησα το σπίτι ακατάστατο και τους λογαριασμούς απλήρωτους και κάπως έτσι όλα έγιναν σκοτάδι και το ντουλάπι με τα φυλαχτά και το συρτάρι με το εισιτήριο για το αύριο και το τραπέζι με το ζεστό φαγητό για τη μεγάλη πείνα και τη μεγάλη δίψα που έπρεπε κάπως να δαμάσουμε και ο ταχυδρόμος συνέχισε να έρχεται να παραδίδει τα χρόνια και τη θλίψη και οι γείτονες πάντοτε με έβρισκαν ενώ άλλαζα συνεχώς σπίτια και διευθύνσεις και μεταμφιέσεις και κούρεμα και χρώμα στα μαλλιά δεν ξέρω πως γινόταν δεν έχω ιδέα πάντως αυτός ο μαύρος κύκλος γύρω απ΄τα μάτια μου που μου παρέδωσε η παλιά σπιτονοικοκυρά τον προηγούμενο μήνα με έχει περικυκλώσει κι όλο με σφίγγει με σφίγγει με σφίγγει κατεβαίνει στο λαιμό και με τυλίγει σα μια παλιά γραβάτα που μέσα στο μακελειό κάποιος την έκανε φονικό όπλο…ένα τόσο δα κομματάκι γυαλιστερό ύφασμα.<br />
<br />
α.κ.</div>Eirini Sourgiadakihttp://www.blogger.com/profile/00885473413287060728noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-9023074655465866187.post-27837856242488571932012-01-09T02:47:00.001+02:002012-02-25T21:54:58.652+02:00Ιανουάριος<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://fbcdn-sphotos-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash4/2282_1093599775508_1091947506_30317340_1883_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="604" width="370" src="https://fbcdn-sphotos-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash4/2282_1093599775508_1091947506_30317340_1883_n.jpg" /></a></div>
Σε μια άκρη των νεύρων κάθεται ένας μήνας ξιπόλυτος, ένας μήνας ξιπασμένος. Κάποτε θα τελειώσει το οξυγόνο, γελάει, ύστερα συντάσσει τη διαθήκη του και περιμένει να πεθάνει από ασφυξία. Κάποιος άλλος γράφει ένα γράμμα ερωτικό σαν θάλασσα και μες στον ύπνο το αλλάζει με τη διαθήκη. Τώρα οι αγκαλιές θα έρχονται σαν περιουσία παντοτινή, τώρα οι μέρες θα πεθαίνουν σε ανάσες που κόβονται κοντά στο αυτί σου. Κι αφού δεν ήξερα να γράψω στη γλώσσα σου ούτε μια λέξη, γέμισα με κιμωλία γραμμές τους τοίχους του σπιτιού μου. Πότε θα ξημερώσει αυτή η φυλακή; Να τις διαβάσεις. Πότε θα βρέξει λίγη ακόμα από κείνη τη ματιά σου; Να απαντήσεις. Να ετοιμάσω τις βαλίτσες μου για τα βαθύτερα σκοτάδια.<br />
<br />
ε.σ.
<i> </i><br />
<br />
<i>*artwork by Giorgos Tsopanos</i></div>
Eirini Sourgiadakihttp://www.blogger.com/profile/00885473413287060728noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-9023074655465866187.post-69146271998630490322011-12-31T23:59:00.003+02:002012-01-04T00:02:12.080+02:00Δεκέμβριος ΙΙ: λίγες δικαιολογίες για το φόβο<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://fbcdn-sphotos-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash4/227885_1956969759218_1091947506_32351939_1827920_n.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 720px; height: 581px;" src="https://fbcdn-sphotos-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash4/227885_1956969759218_1091947506_32351939_1827920_n.jpg" border="0" alt="" /></a><br /><br />Κανένας δεν έρχεται πια να χτυπήσει την πόρτα. Να δεις που φταίει η βροχή, η ασταμάτητη βροχή, και το κρύο. Μια μέρα μου κλείνεις ένα ραντεβού κι όταν έρχομαι δε με βλέπεις. Καθόμαστε ακίνητοι σ' αυτή τη γωνία, πλάτη με πλάτη και περιμένουμε να περάσει κάπως η ώρα, περιμένω μόνο να φύγω, δεν πατάω καθόλου στο τώρα, ακούω ήδη τα παπούτσια μου να βηματίζουν στο αύριο. Χαμένοι χρόνοι, ψυχοτρόποι τόποι, πολύχρωμα διαστημικά φαρμακεία. Αποκεφαλίζω μία μία τις μέρες και τις πετάω ξανά στη θάλασσα. Πού θα πάει, θα φυτρώσει μια νέα αγάπη, θα μπορώ να πω πως δεν πήγε χαμένο τόσο νερό απ' τα σύννεφα απ' τα μάτια τόσα αστέρια.<br /><br />ε.σ.<br /><br /><span style="font-style:italic;">*sketch: Giorgos Tsopanos</span>Eirini Sourgiadakihttp://www.blogger.com/profile/00885473413287060728noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-9023074655465866187.post-24123507479627713762011-12-08T18:26:00.003+02:002011-12-08T18:29:27.503+02:00Δεκέμβριος Ι<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEire9NrqgUFJ3melk8bjRj9lIKWeyvkfuxRheNHYH6nyZFvA7oNvFHJGV7K11boEZ6_guno7OU-yEB4vb0stC6u_PmjJUN6zDU3BvjW_ZDkpMukJmKW1RWvHOYpjlgaoAwoD9Je_1lWroI/s1600/miss-story.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEire9NrqgUFJ3melk8bjRj9lIKWeyvkfuxRheNHYH6nyZFvA7oNvFHJGV7K11boEZ6_guno7OU-yEB4vb0stC6u_PmjJUN6zDU3BvjW_ZDkpMukJmKW1RWvHOYpjlgaoAwoD9Je_1lWroI/s320/miss-story.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5683795412538512098" /></a><br /><br />Έφαγα όλες μου τις τύψεις και έμεινα μισή. Έξω απ' το πρωί βρέχει αίμα. Αστράφτουν οι ιδέες και χάνονται, πότε θα έρθεις; Στερεύει ο κόσμος.<br /><br />ε.σ.Eirini Sourgiadakihttp://www.blogger.com/profile/00885473413287060728noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-9023074655465866187.post-8136488180388342342011-11-07T18:58:00.002+02:002011-11-07T19:04:28.062+02:00Νοέμβρης<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVczAsDD2j8wTvaYKP_40Sc_lqrCP_42iNqvGHI_8nKygOm41VT0dBorpIbvOEre9lKue3LTHLVFxg3tYt2T3fWR-kAfSgHZXlIMAfuuy-Xr0IZzlA54ZdGZ68c9PNkpG5ewJz9gGavDs/s1600/n1091947506_30526605_4075305.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 223px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVczAsDD2j8wTvaYKP_40Sc_lqrCP_42iNqvGHI_8nKygOm41VT0dBorpIbvOEre9lKue3LTHLVFxg3tYt2T3fWR-kAfSgHZXlIMAfuuy-Xr0IZzlA54ZdGZ68c9PNkpG5ewJz9gGavDs/s320/n1091947506_30526605_4075305.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5672300823879594114" /></a><br /><br />Όταν φεύγεις δεν υπάρχει τίποτα πια για μένα, ούτε ένα κάτι ούτε ένα γιατί, ένα δύο αμέτρητα τίποτα. Δεν υπάρχει ένα κλάμα ένα γέλιο μέχρι να εμφανιστείς στη γωνία και να κρυφοκοιτάξεις την αυριανή μέρα. Αυτή η ματιά είναι μια άλλη υπόθεση. Θα μένω πάντα πίσω να προσέχω αυτό που δεν είδες και δεν θα σε προστατεύω ποτέ όταν θα υποψιάζεσαι πως μπορεί να το κάνω. Θα σκοτώνω όλα σου τα πώς και τα γιατί και τα ίσως, θα τα θάβω στη δική μου αυλή γιατί εσένα σε έχει στο μάτι η αστυνομία. Θα τρέχω πάντα πίσω απ’ τα θέλω σου τα όχι σου θα σπάνε θα ‘ναι γυαλιά στους τοίχους του μυαλού μου θα είσαι ένα μικρό αγκάθι ένα καρφάκι μια ρωγμή θα γκρεμίσεις τις πόρτες του σπιτιού μου θα είσαι κάτι που δεν είναι απ’ αυτό εδώ το μέρος δεν είναι από κανένα μέρος του κόσμου αυτού κι όμως θα είσαι θα βρίσκεσαι πάντα στο δρόμο μου από τη μια άκρη της γης στην άλλη. Θα είσαι πάντα στη μέση και θα ‘μαι πάντα ένα βήμα πριν περάσεις. Κι η θάλασσα θα είναι πάλι ένα άλλο νερό, ξένο, κάθε μέρα μια άλλη αυτή κι εγώ μια άλλη κάθε μέρα και κάθε μέρα πάλι. Δε θέλω να σ’ αφήσω σ’ αυτή την τύχη. <br /><br />ε.σ.<br /><br /><span style="font-style:italic;">*illustration by Giorgos Tsopanos</span>Eirini Sourgiadakihttp://www.blogger.com/profile/00885473413287060728noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-9023074655465866187.post-20328872692650442502011-10-26T20:49:00.004+03:002011-10-27T18:26:04.849+03:00οκτώβριος<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://behance.vo.llnwd.net/profiles10/645343/projects/2324868/fe1b7f088288c5e734efacc34efd3448.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 600px; height: 466px;" src="http://behance.vo.llnwd.net/profiles10/645343/projects/2324868/fe1b7f088288c5e734efacc34efd3448.jpg" border="0" alt="" /></a><br /><br />Ας μην είχα ποτέ ένα ποτέ ξανά να με καταδιώκει, είπε, τελικά υπήρχε κάτι που του διέφευγε κι όλο έφευγε και ταξίδευε στο νερό, κι ήμουν ελεύθερη ένα κάτι χωρίς προορισμό μα με μια επιθυμία τεράστια που τελικά δεν ήταν τίποτα άλλο από ένα τσίμπημα μέλισσας ή μια αθώα μαχαιριά στο στέρνο. Ένα κλουβί, όπως το ονειρεύτηκα, να με απελευθερώνει και μετά θάνατον. Μετά εγώ ευτυχισμένη. Μετά αυτός μόνος. Να κοιτάζει τα καράβια που πάνε κι έρχονται και που ποτέ δε μένουν. Σκλαβωμένα καράβια στην αιώνια θάλασσα. Κόλαση κι εμείς γελούσαμε. Ας ήταν ένα ποτέ που θα ‘φευγε μαζί με το πάντα και δε θα ‘χα ούτε μια στιγμή ακόμα να ασχοληθώ μαζί του. Πολύτιμη στιγμή. Ένα άλλο γέλιο επιστρέφει απ’ το χάος μια άλλη θλίψη κλειδώνεται στο δωμάτιο και μένει εκεί. Ακούω χιλιάδες λυγμούς τη νύχτα, τρυπάνε το μαξιλάρι κι έτσι ξέρω πως δε θα ‘ρθεις. Ευτυχώς. Όλα μου τα λάθη γίνονται πτώματα για να πατήσεις πάνω τους. Κι όλα τα μάτια είναι από λόγια φτιαγμένα, κοιτάνε κατευθείαν στα σωθικά ή στ’ αστέρια.<br /><br />ε.σ.<br /><br /><span style="font-style:italic;">*sketch by Giorgos Tsopanos</span>Eirini Sourgiadakihttp://www.blogger.com/profile/00885473413287060728noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-9023074655465866187.post-41929593430912470742011-10-14T05:05:00.007+03:002011-10-14T05:41:28.662+03:00όταν η ώρα ήταν ακόμα εκεί<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtoBBFGdaEfq6VtcjG_PzScfpYxIskDB37up5PvPrhk5tQ7A3OHC7RdJyOdMueN11IutG7oXYU1zh47eljZMAe02TfK91fz_5SrvQS8PG8HHVRukJHFcFJD4IBfuKA61z-bWj3zDXmBIE/s1600/222216_1977303467548_1091947506_32377811_6411069_n.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 210px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtoBBFGdaEfq6VtcjG_PzScfpYxIskDB37up5PvPrhk5tQ7A3OHC7RdJyOdMueN11IutG7oXYU1zh47eljZMAe02TfK91fz_5SrvQS8PG8HHVRukJHFcFJD4IBfuKA61z-bWj3zDXmBIE/s320/222216_1977303467548_1091947506_32377811_6411069_n.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5663170238281971010" /></a><br /><br />σύντομα όλα θα φτιάξουν θα γίνουν ροζ ή άσπρα και θα περνάνε απαρατήρητα μέσα απ' τα κύματα, κάποιος αργεί για μέρες στο ραντεβού, δεν μπορεί να βρει τι ώρα είναι, μετά εκείνη θα φύγει, εκείνος θα μείνει αιωνια κολλημένος σε μια καρέκλα και τα αίματα θα πλημμυρίσουν τον κόσμο κανείς μας δε θα επιζήσει, ενώ εσύ θα μπορούσες απλώς να βγεις έξω και να φωνάξεις βοήθεια, τότε όλα τα κύμβαλα θα επαναστατούσαν και θα γίνονταν μικρά γαλάζια αστέρια τότε θα τα έπιανα όλα για να σου επιτεθώ όχι όχι τότε θα τα έριχνα όλα πάνω σου για να αμυνθώ το ρολόι θα ούρλιαζε το καράβι θα σφύριζε μια βόλτα που δεν κάναμε ποτέ μακριά απ' τους εαυτούς μας θα κλαίει στη γωνία του δρόμου δε θα μυρίζει πια γιασεμί η πόλη αόρατη οι άνθρωποι πάντα ξύπνιοι πουθενά ησυχία και τότε κάποιος θα κρατήσει την καρδιά του τόσο σφιχτά που θα την εξαφανίσει,ένα κοχύλι θα στάζει αίμα ασταμάτητα θα τα βάψει όλα ροζ ή άσπρα, μετά εκείνη θα ξαναγυρίσει θα του πει σ' αγαπώ το αίμα θα στερέψει όλες οι πληγές θα κλείσουν σύντομα όλα θα φτιάξουν. <br />Σύντομα όλα θα φτιάξουν.<br /><br />ε.σ.<br /><br /><span style="font-style:italic;">*sketch by Giorgos Tsopanos</span>Eirini Sourgiadakihttp://www.blogger.com/profile/00885473413287060728noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9023074655465866187.post-3900124741427419842011-06-30T05:32:00.008+03:002011-07-04T01:52:22.242+03:00οι διακοπές<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOSHqyC8ghTzUXNrxF8_EaElntxLicuRguphNnjGfqJ_68YVjfgMgSSJL7lsHbWIDIt-hRL6r6oWEo4qrjOZd6ZPsyt1cq99EA-YQhm8qdROZ9p5X4CkAOt7FZI0pCOLL5Zv21Wk2zkFA/s1600/180820_1715890530877_1046614373_1900000_4892739_n.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 176px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOSHqyC8ghTzUXNrxF8_EaElntxLicuRguphNnjGfqJ_68YVjfgMgSSJL7lsHbWIDIt-hRL6r6oWEo4qrjOZd6ZPsyt1cq99EA-YQhm8qdROZ9p5X4CkAOt7FZI0pCOLL5Zv21Wk2zkFA/s320/180820_1715890530877_1046614373_1900000_4892739_n.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5623837964730756738" /></a><br />Κάνω μια σκέψη να αρχίσω να μαζεύω διάφορα κομμάτια μου που έχουν σκορπίσει και βρωμίζουν το σπίτι. Ύστερα την αφήνω να πέσει κι αυτή βαριά και να σκοτωθεί μέσα στα ξεραμένα αίματα. Βάζω ξυπνητήρι να σηκωθώ να τα μαζέψω όλα το πρωί. Όμως αντί για ύπνο, ανεβαίνω στα πιο ψηλά σημεία της πόλης έχοντας πάντα μαζί μου ένα ζευγάρι κυάλια. Θέλω να δω αν υπάρχει κάτι πέρα από τη ματαιότητα.<br />Εκεί συναντάω συχνά έναν τύπο με μια μαύρη ρεπούμπλικα. Μου είπαν πως ο τύπος αυτός πλήρωσε κάποιους για να ανοίξουν μεγάλες τρύπες στην άσφαλτο. Διάφοροι ανυποψίαστοι πέφτουν μέσα και εξαφανίζονται. Πόσα λες να τους έδωσε; Στο κομοδίνο έχω πάντα ακουμπισμένη μια μοναξιά τετελεσμένη, τη φυλάω μέσα σ' ένα γυάλινο δοχείο γιατί φοβάμαι πως θ' αρχίσει να απλώνεται. Όταν είμαι στα ψηλά σημεία, πλαστικοί σταυροί βολτάρουν στον αέρα και φωτίζουν με τη φτήνια τους το νυχτερινό ουρανό. Τώρα πια όλοι θάβουν τους νεκρούς μέσα στα αυτοκίνητά τους. Οι τελετές δυσκολεύουν. Όλα τα μυστήρια ξαναγίνονται. Στον υποθετικό μου ύπνο αρώματα και χρώματα ξυπνούν παλιές μνήμες, άγνωστες και ομορφότερες. Έβγαλα το χαρτάκι με το όνομά μου απ' το κουδούνι. Δεν πρόκειται να κοιμηθούμε ξανά σ' αυτή την πόλη.<br /><br />ε.σ.Eirini Sourgiadakihttp://www.blogger.com/profile/00885473413287060728noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-9023074655465866187.post-30936008135910216192011-06-26T19:55:00.004+03:002011-06-28T11:07:56.123+03:00Η μέρα που δεν υπήρχες<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOyDpW8qWJsKVDOIwXJA0PC0eBC_6XizXyx6ah2FhUXxIw2SsBXScZq7gAwnL3roJVeN9sDXwl38M87yKSb-JsdVqMqVIei40aWv9ATKyVUullLEakfgHE15zV9juMHvXTHMlfIcjMAfk/s1600/hanging.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 170px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOyDpW8qWJsKVDOIwXJA0PC0eBC_6XizXyx6ah2FhUXxIw2SsBXScZq7gAwnL3roJVeN9sDXwl38M87yKSb-JsdVqMqVIei40aWv9ATKyVUullLEakfgHE15zV9juMHvXTHMlfIcjMAfk/s320/hanging.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5622580369444524258" /></a><br />Ρόδες στρίβουν με θόρυβο κι αναταράσσουν το παρελθόν. Μείνετε μέσα στα μνήματα, μόνο εκεί είστε ασφαλείς. Όταν θυμώνεις ένα κόκκινο μεγάλο αίμα πλημμυρίζει τα ταβάνια. Δεν ακούγεται πια το ρολόι, ένας άνθρωπος ήρθε και με ρώτησε κάτι σε μια γλώσσα που δεν κατάλαβα. Του έδωσα τη διεύθυνσή σου και του είπα να προσέχει. Ακολούθησε μια μικρή κλωστή και βρέθηκε μέσα στην τσέπη μου, αλλά δεν είχα καθόλου χρήματα κι έτσι έφυγε κι αυτός.<br />Όπως τελειώνει η ανάγκη, έτσι αρχίζει η ενοχή. Να θυμηθώ πριν πεθάνω να καταναλώσω ό,τι απέμεινε. Πάρε αγκαλιά τις αγωνίες μου και μεγάλωνέ τες όσο θα λείπω. Να ξέρεις ότι μπορεί να μην βρω ξανά το δρόμο να γυρίσω. Στο μεταξύ θα διασκεδάζω τη μεταφυσική ικανότητα να γράφω τέτοια ώρα τέτοια λόγια. Εδώ πάντα. <br /><br />ε.σ.Eirini Sourgiadakihttp://www.blogger.com/profile/00885473413287060728noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9023074655465866187.post-10963788473619131852011-06-16T04:46:00.007+03:002011-06-16T05:37:14.099+03:00Επιστολή στο μεγάλο χρόνο<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipQs2yIlZpHV0ImsVlrMl7IJWNPmMwGFKDz83KMlAo9-stKeArA0XzZpccN-EdaxUXOlgSx9S65istc6cx4rPPpcjwgYuRSWHLxSymOmhdA2B-LakchTSK8Nue4GsmTakPkxwyVldY3js/s1600/252441_2013026640605_1091947506_32426144_2515235_n.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 241px; height: 304px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipQs2yIlZpHV0ImsVlrMl7IJWNPmMwGFKDz83KMlAo9-stKeArA0XzZpccN-EdaxUXOlgSx9S65istc6cx4rPPpcjwgYuRSWHLxSymOmhdA2B-LakchTSK8Nue4GsmTakPkxwyVldY3js/s320/252441_2013026640605_1091947506_32426144_2515235_n.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5618631814181604690" /></a><br /><span style="font-style:italic;">sketch by Giorgos Tsopanos</span><br /><br />Όταν σε πρωτοείδα, περπατούσες κι άφηνες με τα παπούτσια σου ίχνη από αίμα στο πεζοδρόμιο, έσερνες μια μεγάλη χάρτινη βάρκα και μου είπες πως ψάχνεις το κοντινότερο λιμάνι. Σου είπα πως εδώ κοντά δεν έχει θάλασσα και πως αν ήθελες, θα μπορούσες να ταξιδεύεις μέσα σε μικρές γαλάζιες φλέβες. Είπες πως δεν είναι σωστό κι έφυγες. Εγώ τότε ειπα πως δε θα ξαναγυρίσω στο σπίτι και νοίκιασα ένα μικρό δωμάτιο στο κεντρικό ξενοδοχείο. Μου αρέσουν τα ξενοδοχεία. Στους διαδρόμους τους συναντάς κάτι ανθρώπους που δεν έχουν καμία σχέση με το θάνατο. Καμιά φορά είναι αγκαλιασμένοι, τα γράμματά τους είναι ολοστρόγγυλα, πάνε κι έρχονται κάτω απ' τις πόρτες χωρίς να λογαριάζουν ταχυδρόμους και υπηρεσίες επικοινωνιών. Καμιά φορά είναι μόνοι.<br />Μιά μέρα ήρθε στη ρεσεψιόν ένα τηλεγράφημα κάνοντας πολύ θόρυβο. Τρόμαξε όλο τον κόσμο. Οι ένοικοι κλείστηκαν στα δωμάτιά τους και κανείς δεν έβγαινε παρά τις επίμονες προσπάθειες των υπαλλήλων να αποκατασταθεί η τάξις ή έστω να πληρώσουν για την έξτρα διαμονή. Το ίδιο έγινε και την επομένη. Και τον άλλο μήνα. Ολόκληρο το χρόνο. Μόλις έφτασαν τα Χριστούγεννα, κάποια που ήταν σαν κι εμένα αλλά όχι εγώ, βγήκε απ' το απέναντι δωμάτιό και κατέβηκε να παραλάβει το τηλεγράφημα. Ήταν από σένα κι έγραφε μόνο δυο λέξεις. Λίγες ώρες αργότερα ο ρεσεψιονίστ βρέθηκε δολοφονημένος μέσα σ' ένα πίνακα ζωγραφικής. Στο χαλί είδα ίχνη από τα παπούτσια σου, ίχνη από αίμα. Τότε η κοπέλα που μου έμοιαζε έφυγε. Ξεγέλασε τη σπιτονοικοκυρά μου, πήρε το κλειδί μου κι έμεινε στο σπίτι μου.<br />Από τότε κολυμπάω μέσα σε μικρές γαλάζιες φλέβες και σε περιμένω να το πάρεις απόφαση. Ήταν η μέρα που ο κόσμος επέστρεψε στην κανονική ζωή του.<br /><br />ε.σ.Eirini Sourgiadakihttp://www.blogger.com/profile/00885473413287060728noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-9023074655465866187.post-88797075045825297902011-05-23T05:15:00.001+03:002011-05-23T05:16:28.446+03:00Μαύρο<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjx7FFV1keizco7cJKslg_PSh_yPNkZHMwX_SdNN9kW45sBxYRN5fdDjBVQ4TFMecLzYCFbzojFwae0Pi-otWEYBF3WQOjucBRKxM3kUIy5VI-Pvu3z2hDF2Dwvlg79qaMF3w6xnZ1H_Fw/s1600/%CE%BC%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%BF-%CE%B3%CE%BA%CE%B9%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CF%82-%CE%B4%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%86%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%B1.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 518px; height: 390px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjx7FFV1keizco7cJKslg_PSh_yPNkZHMwX_SdNN9kW45sBxYRN5fdDjBVQ4TFMecLzYCFbzojFwae0Pi-otWEYBF3WQOjucBRKxM3kUIy5VI-Pvu3z2hDF2Dwvlg79qaMF3w6xnZ1H_Fw/s1600/%CE%BC%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%BF-%CE%B3%CE%BA%CE%B9%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CF%82-%CE%B4%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%86%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%B1.jpg" border="0" alt="" /></a><br /><br />Την ώρα που η τρέλα χτύπησε την πόρτα μου ακούστηκε ένας εκκωφαντικός θόρυβος. Κάτι σαν σπάσιμο. Βγήκα έξω, αλλά δεν ήταν κανείς. Μόνο μια σκιά είδα που δεν ξεμάκρυνε αλλά κούρνιασε στο μυαλό μου. Κι άρχισε να χορεύει αποσυντονισμένη έναν αλλόκοτο χορό με μια μουσική απόκοσμη που ηχούσε στα αφτιά μου από το πουθενά. Τότε μου αποκαλύφθηκαν όλα. <br />Βγήκα έξω. Συννέφιασε κι άρχισε να βρέχει. Έβρεχε μαύρο από έναν κατασκότεινο ουρανό που είχε φυτρώσει πάνω από ένα σώμα γεμάτο εκδορές. Ένα παλιό ατύχημα χωρίς ούτε μια αμυχή επέστρεψε με τα σημάδια ορατά να πονάνε και να αιμορραγούν, ενώ ο αέρας που φυσούσε σκορπούσε τον πόνο στις τέσσερις άκρες του κόσμου. Τότε εμφανίστηκε μια γυναίκα με βρώμικα ρούχα και ένα λευκό μαντήλι, έριξε δύο σταγόνες ουρανού στο μαντήλι και καθάρισε τα τραύματα. Στην αρχή, ένα μούδιασμα και έπειτα οι πληγές χάθηκαν. Το μαντήλι μαύρισε, το σφούγγισε και έτρεξαν όλα τα δάκρυα της εποχής των πένθιμων εμβατηρίων και των μνημόσυνων σε άγνωστους νεκρούς που στοιβάχτηκαν κοντά στην πολυκατοικία που έγινε το ατύχημα. Σταμάτησε η βροχή και βγήκε ένας ήλιος σεμνός κρυμμένος πίσω από ένα αυθάδες σύννεφο. Προχώρησα ένα βήμα και άλλο βήμα. Έφτασα μπροστά σε μια βιτρίνα. Μια γυναίκα ντυμένη με όμορφα ρούχα με κοιτούσε αμίλητη. Της αράδιασα ένα σωρό λέξεις σφραγισμένες για χρόνια στα υπόγεια της πιο βαθιάς σιωπής. <br /><br />«Έρχομαι από μακριά, χωρίς εποχές ο νους μου, απλώνω στην ταράτσα κάθε μέρα τις σιωπές μου, να στεγνώσουν από τις φλυαρίες που κατάπια, σάλιο και βρωμιά, έχω έναν θυμό παράξενο, και θέλω να σκοτώσω κάποιον, ποτέ δεν ήξερα ποιον, γιαυτό δεν το έκανα μέχρι τώρα, στα όνειρα μου είμαι πάντα οπλισμένη, άλλοτε πηγαίνω σε κηδείες αγαπημένων συγγενών, δεν κλαίω, μόνο λίγο πριν το τέλος, πέφτω κι εγώ στο λάκκο, άλλοτε καταβροχθίζω όλα τα χάπια, τα μασάω, τα δαγκώνω, τα σαλιώνω, τα καταπίνω όλα μαζί, έχω αδυναμία σε αυτά για τις ημικρανίες και τους ρευματισμούς, παραξενιά θα μου πεις, κάποτε ονειρεύτηκα το πρόσωπο εκείνου κοιμισμένο, ξαφνικά άνοιξε το στόμα του και με κατάπιε, για πολλά χρόνια από τότε δεν ξύπνησα, έμεινα κοιμισμένη στην κοιλιά του, ήταν ζεστά και πάντα μου έριχνε ένα ξεροκόμματο, τις Κυριακές τρώγαμε μαζί, οι δύο μας, και πίναμε και κανα κρασάκι, στο τέλος τρώγαμε και γλυκό του κουταλιού, βύσσινο, δεν ξέχασε ότι λάτρευα το βύσσινο, μα χτύπησε μια μέρα η πόρτα, κι έπρεπε να ανοίξω, εκείνος είχε πια πεθάνει σε ένα ατύχημα, δεν ήταν άλλος κανείς τριγύρω, τελικά άνοιξα εγώ…»<br /><br />Εκείνη δε μίλησε. Εγώ δεν ήξερα τι να κάνω. Μπήκα μέσα απ΄ τη βιτρίνα και την έσπασα. Μια σπασμένη κούκλα για τα σκουπίδια σκισμένο το άψογο σύνολο και εκείνη να με καρφώνει με τα τεράστια μάτια της και τις βλεφαρίδες όλα ψεύτικα να σημαδεύουν την αλήθεια μου. Άρχισαν να φωνάζουν. Είσαι τρελή. Θα επανορθώσω είπα. Φόρεσα ένα φουστάνι και κάθισα στη βιτρίνα. Πήρα πόζα και δεν κουνήθηκα. Πέρασε η ώρα. Έκλεισαν τα φώτα, έκλεισαν τα μαγαζιά. Μια παρέα αργά το βράδυ κοιτούσε το φόρεμα. Ήταν σε προσφορά. Τέλος εποχής. Ξεπούλημα. <br /><br />α.κ.Eirini Sourgiadakihttp://www.blogger.com/profile/00885473413287060728noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-9023074655465866187.post-25423489445506196212011-05-06T00:23:00.002+03:002011-05-06T00:24:16.933+03:00Πεινασμένη ιστορία<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi56DylJ0B_xxcAFQVjX02Zpx6AzSCE3r8b5Ff6obV0OIETKhzKV9qHC4rNbVyJRd9HauQa6YL_yTD-TEZhQwHj-C8ywHmey9q6X0Rba3UsagXeZoZVL9wscCBkSfEYItzy2IIuMWrykQo/s1600/images.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 235px; height: 214px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi56DylJ0B_xxcAFQVjX02Zpx6AzSCE3r8b5Ff6obV0OIETKhzKV9qHC4rNbVyJRd9HauQa6YL_yTD-TEZhQwHj-C8ywHmey9q6X0Rba3UsagXeZoZVL9wscCBkSfEYItzy2IIuMWrykQo/s320/images.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5603345972439834770" /></a><br /><br /><br />Έπειτα από χίλια χρόνια ενός βαρύ ύπνου εκείνη σηκώθηκε νωρίς το πρωί το σώμα της μουδιασμένο πήγε στην κουζίνα κι ετοίμασε ένα ατελείωτο τραπέζι πέρα απ΄ τα σύνορα του κόσμου γεμάτο όλες τις εκλεπτυσμένες εκφράσεις των γεύσεων δε δοκίμασε ούτε μια μπουκιά αν και είχε να φάει χρόνια έφτασαν οι καλεσμένοι καταβρόχθισαν βουλιμικά όλα τα εδέσματα δεν έμεινε τίποτα έφυγαν όλοι έμεινε ένας μόνο δεν έφαγε τίποτα ίσως δεν πρόλαβε ίσως όταν συνέβαιναν όλα αυτά αυτός κοιτούσε αλλού εκείνη κάρφωνε τα ψίχουλα που της άφησαν και τους λεκέδες πάνω στο τραπέζι τραβάει το τραπεζομάντιλο γδύνεται και ξαπλώνει στο τραπέζι δεν είχε τίποτα άλλο στα ντουλάπια της.<br /><br />α.κ.Eirini Sourgiadakihttp://www.blogger.com/profile/00885473413287060728noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9023074655465866187.post-19827231326776596042011-04-22T16:36:00.009+03:002011-04-26T18:13:18.802+03:00Σε έναν άλλον (κόσμο) με αγάπη<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8mPjJLN7cUckMgWlgyOqQenHFQ_kPzoN_5Bc3hYVL5sSOEk8IrpEP7GCr8HRoyXL4-jYGLGv6gUTbswV23iZM5Q2k_5GjaNWQDeoOC-lYjfzde3W60kP1woA9G_TApwW2OCIBgFPwrwA/s1600/MARIA+023.JPG"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8mPjJLN7cUckMgWlgyOqQenHFQ_kPzoN_5Bc3hYVL5sSOEk8IrpEP7GCr8HRoyXL4-jYGLGv6gUTbswV23iZM5Q2k_5GjaNWQDeoOC-lYjfzde3W60kP1woA9G_TApwW2OCIBgFPwrwA/s320/MARIA+023.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5598401754070143346" /></a><span style="font-style:italic;"><br />photo by Aerostatik (http://aerostatiks.blogspot.com)</span><br /><br />Η αλήθεια είναι πως ονειρεύομαι πολύ. Ίσως γιατί κοιμάμαι πολύ. Όταν κοιμάμαι βλέπω καλύτερα. Κάποτε είχα ονειρευτεί να ζήσω μαζί σου, ήμασταν λέει αόρατοι, είχαμε στους καρπούς και τους αστραγάλους μας κάτι ξεφτισμένα κομμάτια σπάγκου -σημάδι πως τα είχαμε καταφέρει μια χαρά, είχαμε δραπετεύσει. Τώρα ζούσαμε ευτυχισμένοι κάτω από έναν ήλιο όχι μεγαλύτερο από ένα αυγό ή στην καρδιά μιας παπαρούνας. Μια τεράστια καμηλοπάρδαλη των δυτικών πόλεων μας είχε υιοθετήσει και θα μας προστάτευε για πάντα. Μια μέρα καθώς περνούσαμε έξω απ' το νεκροταφείο, κάτω από τον μικρό μας ήλιο-αυγό, βρεθήκαμε -ποιός ξέρει πώς;- σ' έναν τσιμεντένιο τούνελ τόσο μαύρο που ξεκαρδιστήκαμε στα γέλια με την τόση σκοτεινιά του. Τότε μου έπιασες τα χέρια και είπες θα μου λύσεις τα κομμάτια του σπάγκου και θα μου αγοράσεις ένα ωραίο χρωματιστό βραχιόλι. Τα πέταξες σ΄ εναν ατέλειωτο φωταγωγό ή σε μια αχανή λεωφόρο απ’ την ταράτσα του ουρανοξύστη, δε θυμάμαι καλά, κι εξάλλου εσύ πάντα ξέρεις καλύτερα.<br /><br />Σήμερα αγόρασα ένα αεροπορικό εισιτήριο, θέλω να φύγω για μια άλλη χώρα, δεν ξέρω αν θέλω να σε ξαναδώ. Θέλω δηλαδή αλλά εσύ μου λες πως δεν περιμένεις τίποτα και μετά όλο κάτι περιμένεις. Γι΄ αυτό θα φύγω. Θα πάρω ένα όπλο μαζί μου και θα σκοτώσω όλες τις αναμονές. Θα με συλλάβουν σε κάποιο αεροδρόμιο. Θα δραπετεύσω ξανά. Ξέχασες το βραχιόλι. Θα ξεκινήσω ένα ταξίδι αναζητώντας ξεφτισμένα κομμάτια σπάγκου, γιατί δε με ρώτησες; Δεν ξέρεις ποιά είμαι; Είναι λογικό γιατί δεν είμαι καμία, ίσως ένα μικρό κόκκινο αποτύπωμα ή λίγο αίμα πεταμένο στον καθρέφτη του μπάνιου –πώς βρέθηκα εκεί;- ή ένα περίγραμμα με κιμωλία στην άσφαλτο, ναι ναι αυτό είμαι και έχω μια κίτρινη κορδέλα να με προστατεύει που πάνω της γράφει τη βιογραφία μου – σίγουρα από κάποιον που είναι πολύ φίλος μου και ξέρει καλά γράμματα. <br /><br />Μια άλλη φορά ονειρεύτηκα πως ήμουν κάτω από τη γη και σε ακολουθούσα. Όχι σκόπιμα, απλά δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς. Στεκόμουν ανάποδα και τα πέλματά μας θεωρητικά θα εφάπτονταν αν δεν μας χώριζε αυτό το χώμα και οι χίλιάδες νεκροί που βαριανασαίνουν μέσα του. Και τότε μου ήρθε μια ιδέα. Παρακαλούσα να πεθάνεις, γιατί μόνο έτσι θα είχα πιθανότητες να σε συναντήσω. <br /><br />Όταν τελικά πέθανες μετά από χρόνια το όνειρο είχε τελειώσει. Δεν στο 'χω πει ποτέ, αλλά πέθανα κι εγώ μετά από μία στιγμή. Δεν το μετανιώνω. Νομίζω πως πριν γεννηθώ ακόμα είχα ονειρευτεί να σε συναντήσω. Αλλά ξύπνησα τόσο τρομαγμένη εκείνη τη νύχτα, που έβαλα το όνειρο σ΄ ένα μικρό κουτί και το άφησα σε μια θυρίδα στην τράπεζα. <br /><br />Έτσι καταφέρνουμε να ζούμε για πάντα εμείς οι δύο, τόσο ευτυχισμένοι που δεν ανοίξαμε ποτέ τα μάτια μας να κοιταχτούμε. Τόσο ασφαλείς.<br /><br />ε.σ.Eirini Sourgiadakihttp://www.blogger.com/profile/00885473413287060728noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-9023074655465866187.post-79185738533858050932011-04-14T22:56:00.007+03:002011-04-17T18:13:08.192+03:00ισημερινή δολοφονία<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhj4u7-b6lmasUc57ZGaRVulzPgi27CrvsIQSU-uKA44mLL1TvQ7wPgLTCZtJx2e8KXLMwjF_L9EDs1y0r_Yf3O203fGBw-DZstgWOfIQd_5Pc0lvaPi5m7oIt8DkB4rK8IxImOU7G4uo/s1600/44581_1526871847039_1091947506_31561014_300214_n.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhj4u7-b6lmasUc57ZGaRVulzPgi27CrvsIQSU-uKA44mLL1TvQ7wPgLTCZtJx2e8KXLMwjF_L9EDs1y0r_Yf3O203fGBw-DZstgWOfIQd_5Pc0lvaPi5m7oIt8DkB4rK8IxImOU7G4uo/s320/44581_1526871847039_1091947506_31561014_300214_n.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5596544846437250674" /></a><br /><span style="font-style:italic;">artwork by Giorgos Tsopanos</span><br /><br />Περιμέναμε για χρόνια να πέσει η νύχτα<br /><br />Πείστηκα λοιπόν πως δεν υπάρχει σήμερα<br />ούτε κάποιος <br />κανείς <br />που να ξέρει γιατί συμβαίνουν όλα αυτά<br /><br />Άνθρωποι βρίσκονται νεκροί στους δρόμους από μια μυστηριώδη βουβή αιτία <br /><br />Ήμουν αυτή που κοιμόταν δίπλα σου τις μέρες<br />αλλά το ρολόι σταματούσε πάντα λίγο πριν φτάσει η ώρα<br /><br />Τώρα που πέφτει επιτέλους το σκοτάδι που περιμέναμε<br /><br />στηρίξου πάνω μου όταν πέφτω, <br />δε θα σ' αφήσω ποτέ.<br /><br />ε.σ.Eirini Sourgiadakihttp://www.blogger.com/profile/00885473413287060728noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9023074655465866187.post-74513876238796105142011-04-13T13:52:00.005+03:002011-04-13T14:09:42.025+03:00Απόσπασμα από τις «Όψεις προσωπικής αντωνυμίας»<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiV3LVC4K7c6UWGPIalCXZFwINQAhQ-j9hVm-SIVMtK9o9ZrD2BVT2I4Xde1dyRDk4FBYb_uvFA9HEH3Uiz9IWwpZKcfFmUvJyY__ypUeRzrz7zTdS5m5F4wU40x0oGkcWB1BrRebS15Fc/s1600/2.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 281px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiV3LVC4K7c6UWGPIalCXZFwINQAhQ-j9hVm-SIVMtK9o9ZrD2BVT2I4Xde1dyRDk4FBYb_uvFA9HEH3Uiz9IWwpZKcfFmUvJyY__ypUeRzrz7zTdS5m5F4wU40x0oGkcWB1BrRebS15Fc/s320/2.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5595023601944047090" /></a><br /><span style="font-style:italic;">artwork by Giorgos Tsopanos</span><br /><br /><br />(…)<br /><br /><span style="font-weight:bold;">Εγώ</span> Έφυγες πήρες όλα τα φιλιά μαζί σου και μου άφησες μόνο λέξεις.<br /><br /><span style="font-weight:bold;">Εγώ</span> Ένα χρωματολόγιο να ζωγραφίζει το πρόσωπο μου με εκλεπτυσμένη μπογιά. Να μακιγιάρομαι μέσα στις εποχές και να βγαίνω στον κόσμο.<br /><span style="font-weight:bold;"><br />Εγώ</span> Το μυαλό βουλιάζει στη μαύρη ήπειρο της απελπισίας.<br /><br /><span style="font-weight:bold;">Εγώ</span> Ένα γέλιο αντανακλά τον αγώνα δρόμου προς το φως.<br /><br /><span style="font-weight:bold;">Εγώ</span> Το σώμα έχει βρει μια βολική θέση να μουδιάζουν τα μέλη του. Αναμονή του τέλους. Κάπως πρέπει να τελειώνει αυτή η σκηνή της ακινησίας.<br /><br /><span style="font-weight:bold;">Εγώ</span> Ακατάσχετη κινητικότητα πέρα απ΄τα όρια της κίνησης. Μέχρι να καταρρεύσω ξημερώματα, ενώ η μουσική έχει κλείσει εδώ και χρόνια.<br /><br /><span style="font-weight:bold;">Εγώ</span> Κάποτε όλες οι λέξεις θα μιλήσουν τις σιωπές. Τότε να μην τρομάξεις. Μου το υπόσχεσαι;<br /><br /><span style="font-weight:bold;">Εγώ </span>Ίσως θα έχω βρει έναν τρόπο να μοιραστώ τον πόνο. Και να είναι πιο εύκολο.<br /><br /><span style="font-weight:bold;">Εγώ</span> Έχω μια εμμονή κρυμμένη κάτω από το μαξιλάρι. Το βράδυ χορεύει στα όνειρα μου και στο τέλος πέφτει πάντα από την ταράτσα τρεκλίζοντας…Ποτέ δεν ξέρω αν το εννοεί…<br /><br /><span style="font-weight:bold;">Εγώ</span> Ένα εκτυφλωτικό φλάς να καίει τις πιο δικές μου στιγμές. Και να χάνονται…Το πιο άσπρο…Ή η απόλυτη επιθυμία του άσπρου…<br /><span style="font-weight:bold;"><br />Εγώ</span> Μια πόρτα που ανοίγει σ΄έναν κόσμο-λαβύρινθο που χτίζω με τα ίδια μου τα χέρια, μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου. Η θύρα κλείνει. Κι όλα πίσω της εξαφανίζονται. Μόνο λαβύρινθος τώρα. Μαγικές διαδρομές σ΄έναν αγωνιώδη αγώνα προς την έξοδο. Πέφτω πάλι σε τοίχο.<br /><span style="font-weight:bold;"><br />Εγώ</span> Γεμάτες οι λέξεις όνειρα…Γεμάτα τα όνειρα λέξεις…<br /><br /><span style="font-weight:bold;">Εγώ</span> Μικρές ενδοφλέβιες φόβου στη χημεία των σωματικών εκκρίσεων.<br /><span style="font-weight:bold;"><br />Εγώ</span> Και έπειτα σπασμένα μέλη να χορεύουν αποσυντονισμένα στη μουσική υπόκρουση του δέους.<br /><br /><span style="font-weight:bold;">Εγώ</span> Απονοηματοδότηση ή αλλιώς να χάνουν τη γεύση τους τα πράγματα. Αλλά ούτως η άλλως έχεις πάψει να πεινάς…<br /><span style="font-weight:bold;"><br />Εγώ</span> Σε δυο πόδια που τρέχουν να ορίζω τη φυγή.<br /><br /><span style="font-weight:bold;">Εγώ</span> Να εκκρίνω θειάφι και χρώμιο στα πρωινά ξυπνήματα.<br /><br /><span style="font-weight:bold;">Εγώ</span> Να εκκρίνω ντοπαμίνη και ανδρεναλίνη τα χαράματα.<br /><br /><span style="font-weight:bold;">Εγώ</span> Να φυσάει παγωμένος αέρας μέσα μου και να έχω ξεμείνει με καλοκαιρινή αμφίεση.<br /><br /><span style="font-weight:bold;">Εγώ</span> Να καίει ένα καυτός ήλιος μέσα μου και να είμαι στοιβαγμένη με τόνους μάλλινα.<br /><br /><span style="font-weight:bold;">Εγώ</span> Σε παράλυτες αγκαλιές να κρύβομαι από τον κόσμο.<br /><br /><span style="font-weight:bold;">Εγώ<span style="font-weight:bold;"></span></span> Θέλω ν΄αδειάσει το μυαλό μου από το παρελθόν.<br /><br /><span style="font-weight:bold;">Εγώ</span> Η στιγμή δε με χωράει.<br /><br /><span style="font-weight:bold;">Εγώ</span> Επιθυμώ ν΄αδειάσει το μυαλό μου από το μέλλον.<br /><br /><span style="font-weight:bold;">Εγώ</span> Να κοιτάζω ένα λουλούδι μέχρι να βραδιάσει, ώσπου εκείνο να μαραίνεται και να φυλλοβολεί.<br /><br />(…)<br /><br />α.κEirini Sourgiadakihttp://www.blogger.com/profile/00885473413287060728noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-9023074655465866187.post-55524021201646427632011-04-01T21:02:00.002+03:002011-04-01T21:04:16.566+03:00Έσχατο ποίημα<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://a4.sphotos.ak.fbcdn.net/photos-ak-snc1/v2071/128/28/1091947506/n1091947506_30288718_6176.jpg?dl=1"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 604px; height: 591px;" src="http://a4.sphotos.ak.fbcdn.net/photos-ak-snc1/v2071/128/28/1091947506/n1091947506_30288718_6176.jpg?dl=1" border="0" alt="" /></a><br /><span style="font-style:italic;">artwork by Giorgos Tsopanos</span><br /><br />Και να κάθομαι αμέριμνη στο γραφείο<br />στο τραπέζι<br />στο κρεβάτι <br />και να γυρνάω απότομα το κεφάλι <br />και να με κοιτάτε όλοι με μια τεράστια απορία<br /><br />όχι δε με φώναξε κανείς<br /><br />Θα έρθει μια μέρα <br />που όλοι όσοι φώναξαν το όνομα μου <br />θα σταθούν μπροστά μου <br />μπροστά σας <br />και θα ομολογήσουν μια αλήθεια <br />που εγώ δεν ένιωσα ποτέ την ανάγκη να αποδείξω <br />κι εσείς εξάλλου <br />ποτέ δεν πιστέψατε<br /><br />και θα επιστρέψουν εκείνες οι μέρες που μπαίνατε στο δωμάτιο <br />χωρίς να χτυπήσετε την πόρτα <br />και οι φωνές κρυβόντουσαν στο στομάχι μου<br />-είχε πάντα ζέστη και κάτι να τσιμπήσουν-<br />ΝΑ ΟΥΡΛΙΑΖΟΥΝ<br />οι πνιγμένοι από ένα δουλεμπορικό που ναυάγησε <br />κρεμασμένο σε μουσείο περιωπής<br />μανάδες που πέθαναν στη γέννα <br />αυτόχειρες που το μετάνιωσαν αφότου είχε γίνει το κακό<br /><br />να μου ζητούν να τους αναστήσω<br /><br />και έτσι <br /><br />να φτάσουν<br />να θηλάσουν<br />να ξεσπάσουν αλλού αυτόν τον άγριο θυμό.<br /><br />α.κ.Eirini Sourgiadakihttp://www.blogger.com/profile/00885473413287060728noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9023074655465866187.post-91462501638051054992011-03-22T02:39:00.003+02:002011-03-22T02:45:42.071+02:00Εκτός σεζόν<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPNSjGXVlc-kB9paHKETY7Dbh1Z1vA09qrxLN0Qk_mfyGW-_PXGG2OR3XHntKIzNx3P8kmZv2wYas8x0iq_azwEMlLH96lkN7GHWfnnY1FPSvXl2PPbCuxAjyOGKcCf-kzJjaqWdrtXno/s1600/36455_1461359049260_1091947506_31384947_3757098_n.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 318px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPNSjGXVlc-kB9paHKETY7Dbh1Z1vA09qrxLN0Qk_mfyGW-_PXGG2OR3XHntKIzNx3P8kmZv2wYas8x0iq_azwEMlLH96lkN7GHWfnnY1FPSvXl2PPbCuxAjyOGKcCf-kzJjaqWdrtXno/s320/36455_1461359049260_1091947506_31384947_3757098_n.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5586698959244083538" /></a><br /><span style="font-style:italic;">sketch by Giorgos Tsopanos</span><br /><br /><br />Το χτες αμέτρητο<br /><br />Αμετακίνητο<br /><br />Η αγωνία προσγειώνεται<br /><br />με θόρυβο<br /><br />δίπλα στο κρεβάτι<br /><br />Πετάω το κλειδί απ’ το παράθυρο<br /><br />Κανείς δεν είναι τόσο μόνος<br /><br />όσο εκείνος που περιμένει.<br /><br /><br />ε.σ.Eirini Sourgiadakihttp://www.blogger.com/profile/00885473413287060728noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-9023074655465866187.post-43122684328729080962011-03-16T13:57:00.002+02:002011-03-16T14:01:21.484+02:00Σε μισώ<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://a5.sphotos.ak.fbcdn.net/photos-ak-snc1/v2357/128/28/1091947506/n1091947506_30328529_7341.jpg?dl=1"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 386px; height: 604px;" src="http://a5.sphotos.ak.fbcdn.net/photos-ak-snc1/v2357/128/28/1091947506/n1091947506_30328529_7341.jpg?dl=1" border="0" alt="" /></a><br /><br />Ω, μνήμη που θανατηφόρα ασθενείς πάνω στο χιόνι σε μισώ, επιστροφές χημείας, πράσινο, πορτοκαλί, κίτρινό, λευκό κατάλευκο χρώμα της ακροβασίας σε μισώ, νύχτα που ξυπνάς τον ύπνο μου σε μισώ, βλέμμα που δεν χαϊδεύεις μόνο καρφώνεις το χρόνο στους τοίχους μου σε μισώ, μουδιασμένο σώμα που τρέμεις στον ουρανό σε μισώ, χάδι μητρικό σε άνυδρο μάγουλο σε μισώ, χρόνε που κυλάς δρεπανηφόρος στις φλέβες μου σε μισώ, καπνέ που θολώνεις τα σπλάχνα μου σε μισώ, διαδρομή παράφορη πάνω στο μαύρο σε μισώ, σώμα ακρωτηριασμένο από τις απουσίες σε μισώ, καρδιά τσακισμένη από τις επιταχύνσεις σε μισώ, σώμα σκασμένο από τις πυρηνικές εκρήξεις των ονειρώξεων σε μισώ, πληγή πυώδης που τρέχει στην κατηφόρα των πένθιμων εποχών σε μισώ, λέξη αραχνιασμένη στο στόμα των αντεστραμμένων φλυαριών σε μισώ, ήττα που σπέρνεις μουχλιασμένη σοδειά σε μισώ, αποδεκατισμένο τοπίο του ανόσιου μυαλού σε μισώ, σε μισώ πέρα από τα έσχατα σύνορα του μίσους με την αιχμηρότητα των τελεσίδικων αποφάνσεων της λήξης. Να ξέρεις όμως. Το μίσος μου το λατρεύω με ολόκληρη τη λατρεία της αναίσχυντης πίστης των απελπισμένων. <br /><br />α.κ.Eirini Sourgiadakihttp://www.blogger.com/profile/00885473413287060728noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9023074655465866187.post-88674063946584726512011-03-08T20:51:00.007+02:002011-03-08T22:17:37.014+02:00Αύριο<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://fc08.deviantart.net/fs29/i/2008/085/7/7/magician_cthulhu_by_pimpo1980.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 900px; height: 645px;" src="http://fc08.deviantart.net/fs29/i/2008/085/7/7/magician_cthulhu_by_pimpo1980.jpg" border="0" alt="" /></a><br /><span style="font-style:italic;">artwork by Giorgos Tsopanos</span><br /><br />Η επόμενη μέρα είναι μια σβούρα, κλείνει την πόρτα πίσω της, γυρίζει και μου λέει για κάποιον που πέθανε χωρίς να είναι εκεί. Αλήθεια δεν ήξερα. Δεν άνθισε τίποτα μετά από κείνες τις λέξεις του χειμώνα που έπεφταν σαν μικρά παιδιά απ' τα παράθυρα και γίνονταν πυροτεχνήμτα. Στον καθρέφτη δεν είναι πια κανείς, αναγκάζομαι να τρυπήσω τον τοίχο για να δω κάποιον. Ύστερα του λέω κάπως να συμμαζέψει όλο αυτό το χάλι, χάρηκα που σε είδα. Κι εγώ, μου απαντάει, και το ψέμα του ξαναχτίζει όλους τους τοίχους. Θα επιστρέψω στη γη, θα μπω για πάντα μέσα σ' εκείνη την επόμενη μέρα που στροβιλίζεται μανιωδώς κάτω από τα πόδια μου.<br />Το χτες μας τελείωσε ταπεινωμένο.<br /><br />ε.σ.Eirini Sourgiadakihttp://www.blogger.com/profile/00885473413287060728noreply@blogger.com0