Ένα σονέτο χριστουγεννιάτικο

(κι ας πεθάνουν)
Οι καλικάντζαροι και φέτος λένε
Θα ανέβουνε για να μας συναντήσουν
Θα πιούν κρασί μαζί μας θα μεθύσουν
Κι ύστερα για τη μοίρα τους θα κλαίνε

Που όλο το χρόνο δεν μπορούν να ζήσουν
σαν τους κοινούς θνητούς, τάχα τι φταίνε;
Ολημερίς βάζουν φωτιές να καίνε
Και πολεμάνε κάθε νύχτα να τις σβήσουν

Να πριονίζουν από το πρωί ως το βράδυ
της γης το δέντρο η βαρετή δουλειά τους
μα δεν αντέχουν άλλο το σκοτάδι

Θέλουν κι αυτοί να βάλουν τα καλά τους
Τα ωραία ρούχα τα μεταξωτά τους
Κι ας νιώσουν μόνο μιας αυγής το χάδι

ε.σ.