Γεννήθηκα την παγωμένη ώρα της σιωπής.
Το πρόσωπο μου θαμμένο σε μνήμες και άμμο.
Συχνά, ξεχνάω τις λέξεις.
Λησμονώ τη γραφή.
Στην αναρθρία ανακάλυψα δεύτερη χρονιά φέτος έναν τόπο να χωράω.
Χώρος ανάσας χωρίς κραυγές.
Χρόνος δεύτερος.
Στη γεωγραφία χρονικών οδοδεικτών ολισθαίνω διαρκώς στη ζαβολιά.
Τρίτη εποχή.
Τέταρτη.
Πέμπτη
Έκτη.
Μισώ την έβδομη ημέρα, και τις απαριθμήσεις ορόσημων.
Γεωπολιτική επανεφεύρεσης υπαρξιακών μύθων.
(α.κ.)
Ζαβολιές στον χρόνο, στα όρια, στους κανόνες και στα παραμύθια είναι συνέχειες
ΑπάντησηΔιαγραφήΜΕ ΟΠΟΙΑ ΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΔΩ ΤΟ ΚΟΣΜΟ-τυφλο γατι ειμαι-ΟΣΕΣ ΑΝΑΣΕΣ ΞΕΜΠΑΡΚΕΣ ΑΦΗΣΩ-πνοη δεν εχω-ΜΑΥΡΑ ΓΥΑΛΙΑ ΜΑΥΡΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ για ενα ψιχουλο για ενα φτερο για μια λεξη[ΕΤΣΙ ΣΕ ΘΥΜΑΜΑΙ]ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΦΥΛΛΟ ΓΙΑΝΝΗ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΠΑΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΓΑΠΗ.Τωρα σιωπη
ΑπάντησηΔιαγραφή