Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011

Νοέμβρης



Όταν φεύγεις δεν υπάρχει τίποτα πια για μένα, ούτε ένα κάτι ούτε ένα γιατί, ένα δύο αμέτρητα τίποτα. Δεν υπάρχει ένα κλάμα ένα γέλιο μέχρι να εμφανιστείς στη γωνία και να κρυφοκοιτάξεις την αυριανή μέρα. Αυτή η ματιά είναι μια άλλη υπόθεση. Θα μένω πάντα πίσω να προσέχω αυτό που δεν είδες και δεν θα σε προστατεύω ποτέ όταν θα υποψιάζεσαι πως μπορεί να το κάνω. Θα σκοτώνω όλα σου τα πώς και τα γιατί και τα ίσως, θα τα θάβω στη δική μου αυλή γιατί εσένα σε έχει στο μάτι η αστυνομία. Θα τρέχω πάντα πίσω απ’ τα θέλω σου τα όχι σου θα σπάνε θα ‘ναι γυαλιά στους τοίχους του μυαλού μου θα είσαι ένα μικρό αγκάθι ένα καρφάκι μια ρωγμή θα γκρεμίσεις τις πόρτες του σπιτιού μου θα είσαι κάτι που δεν είναι απ’ αυτό εδώ το μέρος δεν είναι από κανένα μέρος του κόσμου αυτού κι όμως θα είσαι θα βρίσκεσαι πάντα στο δρόμο μου από τη μια άκρη της γης στην άλλη. Θα είσαι πάντα στη μέση και θα ‘μαι πάντα ένα βήμα πριν περάσεις. Κι η θάλασσα θα είναι πάλι ένα άλλο νερό, ξένο, κάθε μέρα μια άλλη αυτή κι εγώ μια άλλη κάθε μέρα και κάθε μέρα πάλι. Δε θέλω να σ’ αφήσω σ’ αυτή την τύχη.

ε.σ.

*illustration by Giorgos Tsopanos

1 σχόλιο:

  1. Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης σήμερα ...
    Πρώτο Σχόλιο: Τι την ήθελες την αστυνομία; Δεν δένει.
    Δεύτερο σχόλιο: Για το θέμα, τα έχει ήδη πει ήδη ο Μέγας Μουφλουζέλης:
    Που 'σουν μάγκα το χειμώνα
    που την είχες την κρυψώνα
    ήμουνα στη γη βελόνι
    που πατάς και σ'αγκυλώνει ...

    με κορυφαίο το:

    Εκτός από τον έρωτα
    μ'αρέσει και το μπουζούκι
    αλλά εσύ στερείσαι καλλιτεχνικά

    ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή