Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2011

οκτώβριος



Ας μην είχα ποτέ ένα ποτέ ξανά να με καταδιώκει, είπε, τελικά υπήρχε κάτι που του διέφευγε κι όλο έφευγε και ταξίδευε στο νερό, κι ήμουν ελεύθερη ένα κάτι χωρίς προορισμό μα με μια επιθυμία τεράστια που τελικά δεν ήταν τίποτα άλλο από ένα τσίμπημα μέλισσας ή μια αθώα μαχαιριά στο στέρνο. Ένα κλουβί, όπως το ονειρεύτηκα, να με απελευθερώνει και μετά θάνατον. Μετά εγώ ευτυχισμένη. Μετά αυτός μόνος. Να κοιτάζει τα καράβια που πάνε κι έρχονται και που ποτέ δε μένουν. Σκλαβωμένα καράβια στην αιώνια θάλασσα. Κόλαση κι εμείς γελούσαμε. Ας ήταν ένα ποτέ που θα ‘φευγε μαζί με το πάντα και δε θα ‘χα ούτε μια στιγμή ακόμα να ασχοληθώ μαζί του. Πολύτιμη στιγμή. Ένα άλλο γέλιο επιστρέφει απ’ το χάος μια άλλη θλίψη κλειδώνεται στο δωμάτιο και μένει εκεί. Ακούω χιλιάδες λυγμούς τη νύχτα, τρυπάνε το μαξιλάρι κι έτσι ξέρω πως δε θα ‘ρθεις. Ευτυχώς. Όλα μου τα λάθη γίνονται πτώματα για να πατήσεις πάνω τους. Κι όλα τα μάτια είναι από λόγια φτιαγμένα, κοιτάνε κατευθείαν στα σωθικά ή στ’ αστέρια.

ε.σ.

*sketch by Giorgos Tsopanos

1 σχόλιο: