Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου 2010

Το βασίλειό σου


Αυτές οι μέρες έχουν πάντα αίσιο τέλος
Μάγισσες ηττημένες που θα φύγουν
Χρυσές πλεξίδες σε παράθυρα που ανοίγουν
Δράκοι που πέφτουνε νεκροί από ένα βέλος

Μη βγεις ποτέ μέσα από τις σελίδες
Εκεί θα είσαι η δική μου αγαπημένη
Με μάγους και με ξωτικά τριγυρισμένη
κι απ’ τις δικές μου τις στεγνές ελπίδες

Θα ‘ρθω και θα σε πάρω κάποιο βράδυ
Σαν πρίγκιπας με το άτι σαν ιππότης
Κουτσός και μολυβένιος στρατιώτης

Ή ακόμα, με της μάχης το σημάδι
Σα βάτραχος, σαν κύκνος ή σα λύκος
Μα όπως και να ‘χει, πληγωμένος ως συνήθως


ε.σ.

5 σχόλια:

  1. Ή ακόμα, με της μάχης το σημάδι
    ..
    σημαδεύεις σωστά πάντως. ωραία γραφή και καινούρια μου κάνει σε σχέση με τα άλλα σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καταρχάς, και με όση ειλικρίνεια παρέχει το διαδίκτυο ως μέσον, ξεκαθαρίζω πως σέβομαι κάθε πνευματική δραστηριότητα και ειδικώς κάθε ποιητική. Δεν θα σου έγραφα αν δεν διέκρινα μια εκ των έσω δυναμική άκρως ενδιαφέρουσα που όμως σκοντάφτει σε τεχνικά θέματα:
    Επιλέγεις φόρμα σονέτου στις στροφές σου, δεκτόν, αλλά κάμποσοι στίχοι είναι άμετροι, μοιάζουν απλώς να κυνηγούν την ρίμα, η οποία με τη σειρά της, δυστυχώς, είναι πολυφορεμένη. Ομοιοκατάληκτες μετοχές, όπως επίσης και ρίμες με ρήματα μόνο, καλό είναι να αποφεύγονται: είναι εύκολη λύση.
    Πρόσεξε λιγουλάκι και τις χασμωδίες σου: τρώνε συλλαβές και στονάρει ο ήχος του ποιήματος, κοινώς: μπερδεύεται η γλώσσα και η ανάσα.

    Αυτά τα λίγα για αρχή, φοβούμαι ήδη μοιάζω αντιπαθής, ένεκα η διδακτική προστακτική, μα δεν έχω τέτοια πρόθεση.

    Σε χαιρετώ,
    γιάννης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο, Γιάννη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. θα συμφωνήσω στα τεχνικά με το Γιάννη όμως εμένα το σχεδίασμα σονέτου που διάβασα μου αρέσει...
    δούλεψε το , η ιδέα είναι καλή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή