Μονόλογος γυναίκας απευθυνόμενος σε άντρα που παρακολουθεί τηλεόραση.
«Πάνω κάτω.
Πάνω κάτω.
Πάνω κάτω.
Τώρα απελπίζομαι με μέτρο κι αυτό μόνο τα βράδια.
Παθιάζομαι με συνταγή του γιατρού κι αυτό την άνοιξη.
Σφάγιασα όλες μου τις εμμονές και τις έριξα στον κάδο ανακύκλωσης.
Στην επόμενη «ζωή» τους θα γίνουν οι χαρές μου.
Τα δύο τελευταία χρόνια φύτρωσαν φτερά στο σώμα μου δύο φορές.
Μόνο που ήταν μικρά ακόμη και δεν μπόρεσα ποτέ να πετάξω.
Τα πότιζα κάθε μέρα δύο φορές πρωί και απόγευμα αλλά τίποτα.
Όταν είπα σε μια περαστική γυναίκα ότι είμαι άγγελος
με κοίταξε πανικοβλημένη.
Θεώρησε μάλλον ότι ψεύδομαι.
Όμως εγώ, είχα αποφασίσει ότι θα λέω σε όλους την αλήθεια
όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό.
Αναμένω λοιπόν την επανάληψη της πράξης για να φτιάξω το ρόλο μου. Αποφάσισα επίσης να μην πω ποτέ ξανά σε κανέναν την αλήθεια μου.
Απλά να πετάξω.
Δεν μπορεί.
Τότε θα με πιστέψουν.
Πρέπει να με πιστέψουν.
Δε μπορεί…»
α.κ.
Γειά σου Αθανασία,
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλός ο μονόλογος, αλλά μονόλογος!
Εκείνος ολο τηλεόραση θα βλέπει;
Πέρασα λοιπόν να σου πω μια καλησπέρα. Eλπίζω να είσαι καλά, και αφού δεν τα καταφέραμε να τα φάμε εκείνα τα παϊδάκια (που λέει και η Ερρικα) τουλάχιστον, να τα λέμε διαδικτυακώς βρε παιδάκι μου!!
φιλιά πολλά,
Μαίρη