Και εκείνο το γέλιο
όταν έπεσε στο πάτωμα
πόσο εύκολα έγινε κομμάτια
Ένα σπασμένο γέλιο
να αντηχεί στη βουή του κόσμου
οτι κάποτε
προσπαθήσαμε για λίγη χαρά
Και ότι ίσως
μας δόθηκε λίγη χάρη
Αν όλα άρχιζαν ξανά
Αν
Το μυαλό μου
απλωμένη μπουγάδα
να στεγνώσουν τα τραύματα
Αν όλα άρχιζαν ξανά
Αν
Μέσα στα συντρίμμια της γλώσσας
ψάχνω μια σύνταξη
να αρθρώσει το άρρητο
Αν όλα άρχιζαν ξανά
Αν
Θα ακονίσω τις πιο αιχμηρές σιωπές
να μαχαιρώσω τη φλυαρία του κόσμου
Αν όλα άρχιζαν ξανά
Αν
Να φτιάξω έναν τρόπο καινούργιο
με μεταχειρισμένα υλικά
Αν όλα άρχιζαν ξανά
Αν
Επιθυμώ μια γραμμή αγάπης
να χαρακώσει τις πτυχώσεις του εγκεφάλου μου
Αν όλα άρχιζαν ξανά
Αν
Μικρές ενδοφλέβιες χαράς
στα θολωμένα ξημερώματα
α.κ.
!
ΑπάντησηΔιαγραφή